Beleggen in Frankrijk: werkelijke kosten, PFU en een broker kiezen

Regelmatige ETF-bijdragen zijn een solide strategie voor een lange horizon. Maar je uiteindelijke rendement hangt niet alleen af van het kiezen van de “juiste index”, het wordt bepaald door de totale kosten, het belastingregime en de uitvoeringskwaliteit. Hieronder staat hoe je een Frans-achtige DCA-planning opzet, welke kosten je moet rekenen, hoe PFU en PEA-belasting verschillen, hoe je een broker kiest en hoe je een portefeuille bouwt zonder onnodige complexiteit.

Waar te beginnen: doel, horizon en DCA als proces

Definieer eerst je doel (vermogen opbouwen, pensioen, een rekening voor een kind), je horizon (5–10+ jaar) en de maandelijkse bijdrage die je kunt volhouden.

DCA (regelmatige aankopen) spreidt het instaprisico in de tijd en vermindert de invloed van grote koppen op je beslissingen. In een stijgende markt geef je een deel van het voordeel van een perfect getimede “koop op de bodem” op, maar je wint discipline en voorspelbaarheid.

De prijs van beleggen

Denk in termen van TCO (total cost of ownership)—de eerlijke optelsom van alle kosten over de levensduur van je beleggingen.

• De TER van het fonds zit al verwerkt in de participatieprijs—maar dat is nog maar het topje van de ijsberg.
• Marktwrijving: bid/ask-spreads en slippage, vooral buiten liquide uren.
• Brokerkosten: order-/autoplanningskosten, beurskosten; voorwaarden verschillen sterk per aanbieder.
• Belastingen op dividenden — als je buiten een PEA belegt (zie PFU en PEA hieronder).

Conclusie: vergelijk niet marketingclaims, maar TER + spread + brokerkosten + belastingen voor je daadwerkelijke bijdragegrootte en frequentie.

Belastingen: PFU en de rol van IFU in je aangifte

De basis in Frankrijk is PFU (prélèvement forfaitaire unique) 30%: 12,8% inkomstenbelasting + 17,2% sociale bijdragen.

Het geldt voor dividenden en meerwaarden buiten preferentiële rekeningen. Bij je jaarlijkse aangifte kun je kiezen voor de progressieve schaal als dat gunstiger is voor jouw situatie.

Om te voorkomen dat rapporteren een zoektocht wordt, vertrouw op de IFU (Imprimé Fiscal Unique)—het jaarlijkse geconsolideerde overzicht van betalingen en transacties van je broker. De IFU bespaart tijd en verkleint de kans op fouten in je aangifte.

Wat is de PEA?

PEA (Plan d’épargne en actions) is een fiscaal vriendelijk beleggingsrekening (aandelen-spaarplan) voor beleggen in Europese aandelen. Na 5 jaar zijn meerwaarden vrijgesteld van inkomstenbelasting (sociale bijdragen blijven gelden).

Een nuance is welke activa in aanmerking komen: veel “wereldwijde” ETF's zijn niet PEA-geschikt. Let op het PEA-éligible label van de uitgever/broker.

Als je van plan bent lang te beleggen, vermindert een PEA de fiscale druk aanzienlijk. Als je de breedst mogelijke wereldwijde blootstelling wilt, blijft een deel van de portefeuille buiten de PEA—en dan doen PFU en TCO er weer toe.

Hoe kies je een broker?

Maak een korte checklist en toets 2–3 kandidaten aan die lijst.

1. Uitvoeringskosten: kosten voor automatische aankopen, minimale bijdrage, beurskosten, verkoopvoorwaarden.
2. ETF-aanbod: of de indices die je nodig hebt beschikbaar zijn en of PEA-ondersteuning voor jou belangrijk is.
3. Rapportage: beschikbaarheid van IFU, exportformaten, kwaliteit van het jaaroverzicht.
4. Uitvoering & UX: clearingtijden, stortingsmethoden, pauzeren/wijzigen van een plan in 1–2 klikken, kwaliteit van de support.
5. Auto-invest in PEA: niet elke aanbieder biedt dezelfde auto-invest-functionaliteit binnen een PEA. Voorwaarden en kosten verschillen—check dit vooraf.

Voorbeeldbrokers

• Boursorama (een traditionele bank-broker met PEA)
• DEGIRO (lage transactiekosten, een breed ETF-aanbod, sommige in een Core Selection)
• Trade Republic (lage instapdrempel, auto-investing met kleine bijdragen)

Controleer altijd de actuele tarieven.

Orderuitvoering: wanneer te kopen en hoe spreads te verminderen

Autoplannen voeren vaak uit in vooraf ingestelde vensters. Koop je handmatig, kies dan liquide uren op het primaire handelsplatform en vermijd "dunne" marktperioden—dit vermindert spreads en slippage.

Voor incidentele grote aankopen is een limietorder nabij de theoretische waarde verstandig. Voor kleine, regelmatige bijdragen volstaat meestal een marktorder tijdens liquide uren.

Hoe bouw je een portefeuille

Maak het niet te complex. Voor de meeste langetermijndoelen volstaat één van de twee opzetten:

• “Eén core-ETF” (minimale moeite): een brede index (MSCI World/ACWI of een PEA-geschikt Europees equivalent). Bijdrage—maandelijks; herbalanceren elke 6–12 maanden of bij ~±5 procentpunt afwijking.
• “Core–Satellite” (iets meer flexibiliteit): een brede index in het centrum; satellieten met bescheiden wegingen in Europa/EM/factoren/sectors. Bijdrage maandelijks/kwartaalsgewijs met aandacht voor kosten; herbalanceren per kwartaal/halfjaar.

Belangrijk is om herbalanceringsregels vooraf vast te leggen en je daaraan te houden in plaats van aan de nieuwscyclus.

Conclusie

Een werkbaar beleggingsplan in Frankrijk is geen nul-kostenadvertentie—het draait om het managen van totale kosten, het bewust kiezen van fiscale voordelen en zorgvuldige uitvoering.

Definieer je doel, reken TCO uit, beslis PFU versus PEA, kies een broker op basis van criteria en niet op merk, en volg eenvoudige herbalanceringsregels. Zo blijven regelmatige ETF-bijdragen simpel en voorspelbaar.

Om rendement te behalen met minimaal risico, profiteer van Hexn’s deposito's met vast rendement tot 20% APY.