Cruciale financiële maatstaven voor analyse van de mijnbouwsector

Mijnbouw is een eeuwenoude praktijk in de industriesector, met aanwezigheid in verschillende landen, waaronder China, Afrika en Australië. De mijnbouwsector kan globaal worden ingedeeld in drie groepen: edelmetalen en edelstenen, industriële en basismetalen, en niet-metaalmijnbouw. Binnen de mijnbouw bestaan er grote mijnbouwbedrijven en 'junior miners' die zich richten op exploratie. Om de winstgevendheid en het kostenbeheer van een bedrijf te beoordelen, gebruiken beleggers en analisten financiële ratio's zoals de quick ratio, operationele winstmarge en rendement op eigen vermogen (ROE).

Basisprincipes

Mijnbouw, een van de meest traditionele industrieën, heeft een cruciale rol gespeeld in de groei van belangrijke landen zoals de Verenigde Staten, Canada en Australië, en bestrijkt beide hemisferen van de westerse wereld, inclusief Noord- en Zuid-Amerika, waar een rijke diversiteit aan mijnbouwbronnen aanwezig is.

In Europa fungeert Rusland als een vooraanstaand knooppunt voor mijnbouwactiviteiten. Afrika beschikt over overvloedige mineralen, met name goud en diamanten, waarbij talrijke mijnbouwconglomeraten zich over decennia stevig hebben gevestigd. Australië is een belangrijke leverancier van goud en aluminium. In China bevindt zich 's werelds grootste voorraad zeldzame aardmetalen, met naar schatting 90% van deze essentiële elementen die belangrijk zijn voor de productie van auto's en diverse industriële goederen.

Vroeger was de Verenigde Staten toonaangevend in de wereldproductie van veel mijnbouwgoederen. Echter, de toename van strenge milieuregels heeft veel activiteiten in een groot deel van de Amerikaanse mijnbouwsector onder druk gezet.

Categorisering en dynamiek van mijnbouw

In de mijnbouwwereld ontstaat een indeling op basis van de primaire mijnbouwinteresses, die drie hoofdsubdivisies onderscheidt: mijnbouw van edelmetalen en edelstenen, industriële en basismetalen, en niet-metaalmijnbouw, waaronder belangrijke hulpbronnen als steenkool.

Verder vindt fragmentatie plaats in de vorm van grote mijnbouwconcerns zoals Rio Tinto Group (RIO) en BHP Billiton Limited (BHP), tegenover de zogenaamde "junior miners." Junior miners, vaak klein van omvang, richten zich hoofdzakelijk op exploratie en het ontdekken van nieuwe mijnreserves.

Een veel voorkomend patroon is dat veel junior mining-ondernemingen, nadat zij substantiële ontdekkingen doen, worden overgenomen door grote mijnbouwbedrijven met sterke financiële middelen, geschikt om grootschalige mijnbouwprojecten te financieren.

Kapitaalinvesteringen in mijnbouw

De mijnbouwsector vereist aanzienlijke kapitaalinvesteringen, zowel voor exploratie als voor het opzetten van mijnbouwprojecten. Zodra een mijn operationeel is, dalen de doorlopende kosten over het algemeen en worden ze stabieler. Omdat mijnbouwinkomsten gevoelig zijn voor schommelingen in grondstofprijzen, is het effectief beheren van productieschommelingen een kritieke taak voor mijnexploitanten.

Liquiditeitsmaatstaf: Quick Ratio

De quick ratio, een fundamentele maatstaf voor liquiditeit en financiële stabiliteit, meet het vermogen van een bedrijf om directe kortlopende verplichtingen na te komen met liquide middelen, zoals cash of activa die snel in cash te veranderen zijn.

De berekening houdt in dat voorraden worden afgetrokken van de totale vlottende activa en dat het resultaat wordt gedeeld door de totale kortlopende verplichtingen van het bedrijf. Deze maatstaf wordt vaak de "acid-test ratio" genoemd vanwege zijn rol als betrouwbare indicator van de onderliggende financiële gezondheid van een onderneming.

In de context van mijnbouwondernemingen is de quick ratio van groot belang, gezien de aanzienlijke kapitaalvereisten en financiering die mijnbouwactiviteiten met zich meebrengen. Analisten en schuldeisers geven doorgaans de voorkeur aan quick ratio-waarden boven de minimumdrempel van 1 bij het beoordelen van financiële stabiliteit.

Winstgevendheidsbeoordeling: Operationele winstmarge

In financiële analyse is de operationele winstmarge een belangrijke winstgevendheidsmaatstaf die inzicht biedt in de vaardigheid van een bedrijf om kosten te beheersen. In de mijnbouwsector, waar productieniveaus vaak aanzienlijk fluctueren, is het essentieel om de totale operationele kosten zorgvuldig te bekijken.

De berekening houdt in dat de totale operationele winst wordt gedeeld door de totale omzet. De operationele winstmarge van een bedrijf is een sterke indicator van de potentiële groei en inkomsten. Het gemiddelde benchmarkniveau voor operationele winstmarges varieert echter sterk tussen en binnen sectoren, waardoor het het meest nuttig is voor vergelijkingen tussen bedrijven met veel overeenkomsten.

Beoordeling van rendement: Rendement op eigen vermogen (ROE)

Rendement op eigen vermogen (ROE), een cruciale financiële indicator die beleggers waarderen, geeft aan in hoeverre een bedrijf winst genereert uit het eigen vermogen en dit uitkeert aan aandeelhouders. In de mijnbouwsector varieert het gemiddelde ROE doorgaans tussen 5% en 9%, terwijl topbedrijven ROE's van rond de 15% of meer kunnen behalen. Deze ratio wordt berekend door de nettowinst te delen door het eigen vermogen van aandeelhouders.

Soms sluiten analisten preferente aandelen en preferente dividenduitkeringen uit van de berekening, wat resulteert in het rendement op gewoon eigen vermogen (ROCE). Een gelijkwaardig veelgebruikt alternatief voor de ROE is het rendement op activa (ROA).

Conclusie

Mijnbouw in China, Afrika en Australië omvat edelmetalen, basismetalen en niet-metalen, met zowel grote ondernemingen als junior miners. Financiële ratio's zoals de quick ratio, operationele winstmarge en ROE zijn essentieel voor het beoordelen van winstgevendheid. De historische betekenis van mijnbouw in Europa, Afrika, Australië, China en de VS is duidelijk. Het begrijpen van deze financiële indicatoren blijft van groot belang nu de sector zich aanpast aan economische en milieugebonden factoren.