De Buttonwood-overeenkomst: de oorsprong van Wall Street
De Buttonwood-overeenkomst, ondertekend in 1792, was een keerpunt in de geschiedenis van de Amerikaanse financiën. Het markeerde het begin van een georganiseerde effectenbeurs en legde de basis voor wat we nu kennen als Wall Street. Dit artikel onderzoekt de oorsprong, betekenis en belangrijkste bepalingen van deze historische overeenkomst.
Basics
De Buttonwood-overeenkomst ontstond als reactie op de financiële paniek van 1792. Deze crisis werd veroorzaakt door roekeloze kredietverlening door de Bank of the United States en speculatieve pogingen om de markt voor schuldpapier te manipuleren, wat resulteerde in wanbetalingen op leningen, bankruns en paniekverkopen van effecten.
Op 17 mei 1792 kwamen 24 vooraanstaande kooplieden en makelaars uit de zaken- en financiële gemeenschap van New York bijeen op 68 Wall Street. Ze verzamelden zich in de schaduw van een buttonwood-boom, waar ze sinds maart hadden overlegd over een schriftelijke overeenkomst. Hun doel was het vertrouwen op de markt te herstellen en de belangen van beleggers te beschermen.
Buttonwood Agreement Formation
Tijdens deze bijeenkomst richtten deze personen een clubachtige organisatie op. Ze kwamen overeen transacties uitsluitend onderling te verrichten, en sloten externe tussenpersonen en veilingmeesters uit die eerder obligatieveilingen en effectenhandels uitvoerden. Deze exclusiviteit had tot doel vertrouwen te waarborgen, betalingen te eerbiedigen en de legitimiteit van investeringen te behouden.
Een van de belangrijkste bepalingen van de Buttonwood-overeenkomst was de regulering van commissies. Makelaars beloofden klanten een vaste commissie van 0,25% per transactie in rekening te brengen. Deze verplichting was bedoeld om harde concurrentie op commissietarieven te voorkomen en te zorgen dat prijzen de werkelijke waarde van aandelen weerspiegelden.
Agreement Text
De Buttonwood-overeenkomst was beknopt en bestond uit slechts twee zinnen met twee bepalingen. De exacte tekst luidde:
"Wij, de ondertekenaars, makelaars in aankoop en verkoop van publieke effecten, beloven en verbinden ons hierbij plechtig jegens elkaar dat wij vanaf heden voor niemand enig soort publieke effecten zullen kopen of verkopen tegen een lager tarief dan een kwart procent commissie op de specie-waarde, en dat wij elkaar een voorkeur zullen geven in onze onderhandelingen. Tot getuigenis waarvan wij onze handen hebben gezet op deze 17de dag van mei te New York, 1792."
Birth of the New York Stock Exchange
De Buttonwood-overeenkomst legde de basis voor wat uiteindelijk de New York Stock Exchange (NYSE) zou worden. Hoewel de NYSE pas 25 jaar later formeel werd georganiseerd en een constitutie kreeg, stelde deze overeenkomst de principes vast van een financiële markt exclusief voor leden.
Evolution and Expansion
Naarmate de VS en het financiële systeem groeiden, werd de oorspronkelijke bijeenkomst onder buttonwood-bomen onpraktisch. In 1793 verplaatsten de deelnemers hun activiteiten naar de Tontine Coffee House. In 1817 ontwikkelde de groep zich tot de New York Stock and Exchange Board, wat de opkomst van New York als financieel centrum van de natie weerspiegelde. Uiteindelijk nam zij in 1863 de naam "New York Stock Exchange" aan, die tot op heden behouden is.
End of Fixed Commissions
De vaste commissies die door de Buttonwood-overeenkomst werden geïntroduceerd, bleven een kenmerk van de Wall Street-markt tot 1975. Toen schaften de Securities and Exchange Commission (SEC) deze af, wat een belangrijke verschuiving in de prijsstructuur van de sector betekende.
Conclusion
De Buttonwood-overeenkomst, ontstaan uit de financiële paniek van 1792, was een keerpunt in de Amerikaanse financiële geschiedenis. Ze legde het fundament voor de New York Stock Exchange en stelde principes van vertrouwen, exclusiviteit en eerlijke prijsvorming vast die de financiële wereld nog steeds vormen. De 24 ondertekenaars, bijeen onder een buttonwood-boom, zetten een proces in gang dat synoniem zou worden met Wall Street en het Amerikaanse kapitalisme.