De impact van regelgeving op de nutssector

De regulering van nutsbedrijven in de Verenigde Staten gebeurt op staats- en gemeentelijk niveau via openbare nutscommissies, die naleving en verantwoording waarborgen. Voor het toezicht op grensoverschrijdende transmissie van elektriciteit, aardgas en olie is de Federal Energy Regulatory Commission (FERC) de verantwoordelijke overheidsinstantie. Particuliere nutsbedrijven sluiten power purchase agreements (PPA's) met overheidsinstanties, waarmee langlopende contracten voor energievoorziening worden vastgelegd. Critici beweren echter dat overheidsregulering in de nutssector leidt tot hogere kosten, productiebeperkingen en verrijking van een bevoorrechte enkeling.

Basis

In de Verenigde Staten wordt de levering van nutsdiensten aan de meerderheid van Amerikaanse consumenten voornamelijk verzorgd door particuliere ondernemingen. Deze bedrijven vallen echter onder staatsregulering die wordt gehandhaafd door openbare nutscommissies. Recente enquêtegegevens van de American Public Power Association tonen aan dat particuliere nutsbedrijven in 2021 verantwoordelijk waren voor het bedienen van 66,9% van de elektriciteitsklanten in het hele land.

Hoewel particuliere bedrijven de nutssector domineren, bestaan er ook grotere federale of staatsenergiebedrijven die rechtstreeks onder overheidscontrole opereren. Daarnaast zijn veel plattelands- en gemeentelijke nutsbedrijven eveneens overheidsentiteiten.

Gezien de natuurlijke monopolies die nutsbedrijven vaak bezitten in specifieke verzorgingsgebieden, bestaan er strikte overheidsregels om consumenten te beschermen tegen mogelijke monopolistische praktijken. Deze regelgeving omvat verschillende aspecten, waaronder prijscontroles die aan nutsbedrijven worden opgelegd, toezicht op hun begrotingsprocessen, regels voor de bouw van nieuwe faciliteiten, beperkingen op de diensten die zij kunnen leveren en eisen voor energie-efficiëntieprogramma's.

Door deze regelgevende maatregelen streeft de overheid ernaar eerlijke praktijken te waarborgen, de belangen van consumenten te beschermen en een efficiëntere en duurzamere nutssector te bevorderen.

Watervoorziening en regelgeving

Binnen de gereguleerde nutsbedrijven valt de watersector op als een onderwerp van aanzienlijke controverse, vooral in gebieden die worden geteisterd door aanhoudende droogte, zoals Californië, de dichtstbevolkte staat van het land. De Los Angeles Department of Water and Power, een door de overheid beheerde entiteit die een van de grootste steden in Californië bedient, staat bekend als een van de grootste nutsbedrijven in de Verenigde Staten.

Net als andere historisch monopolistische nutsbedrijven profiteert de waterindustrie aanzienlijk van schaalvoordelen en de substantiële infrastructuurinvesteringen die al zijn gedaan. De distributie van water binnen een stad, met behoud van druk, veiligheid en milieuvriendelijkheid, kent echter unieke uitdagingen.

De mate van regulering van de waterindustrie is in de afgelopen eeuw aanzienlijk veranderd. Aanvankelijk, in de 19e eeuw, was gemeentelijk toezicht op water beperkt. Tegen het midden van de 20e eeuw werd gemeentelijk eigendom van waterbedrijven gebruikelijk. In de jaren 1970 en 1980 ontstond er een trend van waterprivatisering, wat leidde tot verminderde toezicht vergelijkbaar met het latere deel van de 19e eeuw. Tegenwoordig leggen waterautoriteiten beperkingen op aan productie, prijsstelling en distributie.

Deze regelgevende maatregelen worden ingevoerd om controle te houden over de watersector en zo verantwoord beheer van deze vitale hulpbron te waarborgen, terwijl ook de belangen van consumenten en milieuoverwegingen worden beschermd.

Elektriciteitsregulering

In de levering van elektriciteit is de vraag of privé- of publiek eigendom betere uitkomsten oplevert aanleiding geweest voor debat onder economen. De Wereldbank concludeert na analyse van de wereldmarkt dat privatisering vaker voorkomt in hogere-inkomenslanden, maar dat de impact voor gebruikers relatief vergelijkbaar is ongeacht het eigendom.

De regulering van elektriciteitsbedrijven in de Verenigde Staten heeft een cyclische ontwikkeling doorgemaakt, met een geschiedenis die teruggaat naar bekende particuliere ondernemers zoals Thomas Edison, J.P. Morgan en Nikola Tesla. In hun tijd stond toezicht nog op een laag pitje.

Toen de 20e eeuw vorderde, begonnen staatscommissies echter regelgeving voor de elektriciteitsindustrie vast te stellen, inclusief het toekennen van monopolieposities aan enkele nutsbedrijven. Dit leidde tot een gefragmenteerd regelgevend landschap in verschillende rechtsgebieden, vooral voor door de federatie beheerde elektriciteitsbedrijven die vaak vrijstellingen van staats- en lokale regelgeving genoten.

Om het monopolistische karakter van deze nutsbedrijven tegen te gaan, namen staatscommissies doorgaans de verantwoordelijkheid op zich om tarieven vast te stellen. Deze tarieven werden bepaald op basis van de kostprijs van de dienstverlening plus een redelijke rendement op investeringen, zoals vastgesteld door de commissie. Verder hadden de commissies de bevoegdheid om verbeteringen in de dienstverlening van de bedrijven verplicht te stellen. De bedrijven waren op hun beurt verplicht hun diensten aan te bieden aan bewoners binnen hun aangewezen gebieden.

Federal Energy Regulatory Commission (FERC)

De Federal Energy Regulatory Commission werd als onafhankelijke instantie ingesteld door de Department of Energy Organization Act van 1977 en is verantwoordelijk voor het reguleren van grensoverschrijdende transmissie van elektriciteit, olie en aardgas. Via deze wet en de Energy Policy Act van 2005 is FERC uitgerust met een breed scala aan regelgevende bevoegdheden binnen de nutssector.

Tot haar belangrijke bevoegdheden behoort het toezicht op vergunningverlening en veiligheid van waterkrachtdammen, het vaststellen van tarieven en diensten voor vervoer via oliepijpleidingen, het beoordelen van fusies en overnames van elektriciteitsbedrijven, het goedkeuren van plannen voor nieuwe grensoverschrijdende aardgaspijpleidingen en het verlenen en inspecteren van vergunningen voor waterkrachtprojecten die worden beheerd door private, gemeentelijke en staatsentiteiten.

De overkoepelende missie van FERC is om haar regelgevende bevoegdheid te gebruiken om consumenten toegang te geven tot energievoorzieningen die economisch efficiënt, veilig, betrouwbaar en beveiligd zijn, en dat tegen redelijke kosten. FERC bereikt deze missie door een combinatie van passende regelgeving, marktmechanismen en samenwerkingsinitiatieven.

Milieuvoorschriften

Binnen de nutssector is een power purchase agreement een contractuele regeling tussen een particulier nutsbedrijf en een overheidsinstantie. Op grond van deze overeenkomst is het particuliere nutsbedrijf verantwoordelijk voor het opwekken van stroom voor de overheidsinstantie over een langere periode, meestal 10 tot 20 jaar. In wezen wordt de overheidsinstantie de exclusieve afnemer van de door het privébedrijf geproduceerde energie.

Op het gebied van regulering oefent de Federal Energy Regulatory Commission aanzienlijke invloed uit op PPA's en daarmee op het functioneren van de nutssector. FERC heeft de bevoegdheid contracten te verlenen, prijsstructuren vast te stellen en juridische stappen tegen energiebedrijven te initiëren of voort te zetten. Haar rol bij het toezicht op PPA's draagt bij aan het regelgevend kader en de operationele dynamiek van de sector.

Kritiek op het nutsmodel

Regels met betrekking tot steenkool, olie, kernenergie en aardgas hebben een belangrijke invloed op de werking van nutsbedrijven. In 2020 waren deze bronnen goed voor 80% van de in de Verenigde Staten opgewekte elektriciteit, terwijl hernieuwbare energiebronnen zoals wind, waterkracht, zon, biomassa en geothermie de overige 20% uitmaakten.

Op het gebied van milieutoezicht speelt de Federal Energy Regulatory Commission een cruciale rol bij het monitoren van milieueffecten van nutsprojecten die aardgas en waterkracht omvatten. FERC is verantwoordelijk voor het uitgeven van milieueffectrapportages die de potentiële gevolgen van voorgenomen aardgas- of elektriciteitsprojecten voor het milieu beoordelen.

In het kader van power purchase agreements kunnen milieubepalingen worden opgenomen als voorwaarden waaraan de PPA-partner moet voldoen om aan zijn contractuele verplichtingen te blijven voldoen. Deze bepalingen zijn bedoeld om naleving van milieunormen te waarborgen en milieuvriendelijke praktijken binnen de nutssector te bevorderen.

Conclusie

Regelgeving speelt een substantiële rol bij het vormgeven van de nutssector in de Verenigde Staten. Staats- en gemeentelijke openbare nutscommissies zien toe op naleving en verantwoording bij particuliere nutsbedrijven, terwijl de Federal Energy Regulatory Commission het toezicht op grensoverschrijdende transmissie van elektriciteit, olie en aardgas verzorgt. De dominantie van particuliere bedrijven in de levering van nutsdiensten gaat samen met door de overheid beheerde entiteiten, zoals grotere federale of staatsenergiebedrijven en plattelands- en gemeentelijke nutsbedrijven. Hoewel regelgeving bedoeld is om monopolistische praktijken te voorkomen, betogen critici dat dit kan leiden tot hogere kosten en beperkingen in de productie. Milieuregels spelen ook een cruciale rol: FERC ziet toe op de milieueffecten van nutsprojecten en PPA-contracten bevatten vaak bepalingen voor milieuconformiteit. De nutssector blijft zich ontwikkelen, met regelgeving die gericht is op het bevorderen van efficiënte, veilige, betrouwbare en duurzame energievoorziening voor consumenten.