De McFadden Act van 1927 en de impact op grensoverschrijdend bankieren
De McFadden Act van 1927 gaf staten de bevoegdheid om bankfilialen binnen hun grenzen te reguleren en verbood grensoverschrijdend bankieren. De Riegle-Neal Act van 1994 hief deze beperking op, waardoor nationale banken filialen over staatsgrenzen heen konden openen.
Basisprincipes
Staten kregen onder de McFadden Act van 1927 de macht om bankfilialen binnen hun grenzen te reguleren, ook die van nationale banken. Het primaire doel was nationale banken in staat te stellen te concurreren met staatsbanken door filialen binnen de staatsgrenzen te vestigen. De wet verlengde ook de charters van de 12 Federal Reserve-banken voor onbepaalde tijd en breidde de diensten uit die banken die lid waren van de Federal Reserve hun klanten konden aanbieden.
The McFadden Act of 1927 and Its Impact on Banking
In 1927 tekende president Calvin Coolidge de McFadden Act in wetgeving. Het had tot doel de Amerikaanse economie te versterken tijdens de welvarende jaren twintig. Voor de oprichting van de Federal Reserve in 1914 kampte het land met financiële instabiliteit met frequente paniek en bankfaillissementen. De McFadden Act behandelde belangrijke kwesties met betrekking tot de Federal Reserve en het banksysteem om economische groei te ondersteunen.
The Length of the Federal Reserve's Charter
De McFadden Act behandelde de kwestie van de duur van het charter van de Federal Reserve. Oorspronkelijk zou dit in 1934 aflopen; de wet herbevestigde de charters van de Federal Reserve-banken voor onbepaalde tijd om eventuele opheffing te voorkomen. Deze stap werd genomen om te voorkomen dat zich een situatie voordeed zoals in het verleden, toen het Congres ervoor koos eerdere banken niet te hercharteren.
Banking Issues
De McFadden Act sprak twee hoofdkwesties in het bankwezen aan: filiaalbankieren en grensoverschrijdend bankieren. Het stelde nationale banken in staat meerdere filialen binnen de grenzen van een staat te exploiteren op basis van de regelgeving van die staat. Tegelijkertijd verbood het strikt grensoverschrijdend bankieren, waardoor banken niet over staatsgrenzen heen konden opereren.
Banking Regulations
Voor de McFadden Act hadden banken die lid waren van de Federal Reserve strengere regels dan niet-leden. Zij moesten grotere reserves aanhouden en werden beperkt in het aanbieden van bepaalde risicovollere leningen aan hun klanten. De McFadden Act versoepelde deze regelgeving, waardoor lidbanken effectiever konden concurreren met niet-lid commerciële banken.
The McFadden Act Issues
De McFadden Act had tot doel het speelveld te egaliseren tussen banken die lid waren van de Federal Reserve en niet-leden. Echter, de versoepelde regels droegen bij aan de crash van 1929 en de daaropvolgende bankfaillissementen tijdens de Grote Depressie.
Het verbod op grensoverschrijdend bankieren van de wet werd bekritiseerd door wetgevers en bankautoriteiten. Zij stelden dat het regionale banken kwetsbaar maakte voor lokale economische neergangen, doordat ze geen gediversifieerde kredietportefeuille hadden om dergelijke schokken te weerstaan. Het intrekken van dit verbod door de Riegle-Neal Act in 1994 maakte het mogelijk voor goedgekapitaliseerde banken om door fusies beperkte servicefilialen over staatsgrenzen heen te openen. Dit leidde tot het ontstaan van landelijke banken in de Verenigde Staten.
Conclusion
De McFadden Act van 1927 gaf staten het recht bankfilialen binnen hun grenzen te reguleren en verbood grensoverschrijdend bankieren. Hoewel het erop gericht was het speelveld tussen Federal Reserve-lidbanken en niet-leden te egaliseren, droegen de versoepelde regels bij aan de crash van 1929 en de daaropvolgende bankfaillissementen tijdens de Grote Depressie. De Riegle-Neal Act van 1994 hief deze beperking op en maakte de opkomst van landelijke banken in de Verenigde Staten mogelijk.