De opkomst en ondergang van het Washington Public Power Supply System (WPPSS)

De Washington Public Power Supply System (WPPSS), ook bekend als "Whoops," werd in de jaren 1950 opgericht om stroom te leveren aan het noordwesten van de VS. Het startte een plan om vijf kerncentrales te bouwen gefinancierd door obligaties. Het kreeg echter te maken met problemen zoals kostenoverschrijdingen, wanbeheer en veiligheidszorgen, wat leidde tot het default op $2,25 miljard aan gemeentelijke obligaties in de jaren 1980.

De basis

In de jaren 1950 werd de Washington Public Power Supply System opgericht met een nobel doel: zorgen voor een stabiele stroomvoorziening voor het noordwesten van de VS. Het initiatief begon met de bouw van de Packwood Lake Dam, die helaas aanzienlijke vertragingen opliep en een vroeg teken bood van de uitdagingen die WPPSS de daaropvolgende jaren zouden teisteren.

WPPSS en de visie op schone energie

De jaren 1960 brachten een sterke interesse in schone en betaalbare kernenergie. WPPSS, in de volksmond aangeduid als "Whoops," zag een kans om aan de groeiende energievraag van de regio te voldoen. Hun visie was het creëren van een systeem van vijf kerncentrales, gefinancierd via uitgifte van publieke obligaties en afgelost met opbrengsten uit de bedrijfsvoering van de centrales. Als gevolg werden obligaties uitgegeven en werd een ambitieus plan in gang gezet.

Problemen in het hart

Het ambitieuze plan van WPPSS kreeg te maken met een drieledige reeks problemen:

• Kostenoverschrijdingen: Kostenoverschrijdingen werden een endemisch probleem, wat leidde tot enorme budgettaire afwijkingen. Een opvallend voorbeeld van wanbeheer was het voortdurend herontwerpen en herbouwen van een eenvoudige buisklem - een beugel om pijpen vast te zetten - wat bij elke iteratie oplopende kosten veroorzaakte.
• Wanbeheer: WPPSS worstelde met managementproblemen. Aannemers, gewend aan inefficiëntie bij de overheid, rekenden te veel en leverden te weinig op diverse onderdelen van het project. Deze inefficiëntie resulteerde erin dat strengere veiligheidsregels halverwege de bouw werden opgelegd door de Nuclear Regulatory Commission. Dit leidde ertoe dat grote delen van reeds gebouwde faciliteiten werden gesloopt en opnieuw ontworpen, wat extra kosten en vertragingen veroorzaakte.
• Publieke veiligheidszorgen: Toenemende veiligheidszorgen ontstonden na het incident bij Three Mile Island en andere nucleaire rampen. Sommige steden begonnen kernenergie te boycotten nog voordat de WPPSS-centrales operationeel waren, wat de toch al penibele situatie verder bemoeilijkte.

De dreigende default

Begin jaren 1980 was slechts één van de vijf WPPSS-centrales bijna voltooid. Bovendien was een herbeoordeling van de milieu-impact van kernenergie slecht voor het imago als schone energiebron. De kostenoverschrijdingen hadden een verbijsterende $24 miljard bereikt, waardoor het bijna onmogelijk werd de investeringen terug te verdienen met de beoogde opbrengsten. Als gevolg werd de bouw van alle centrales stopgezet, behalve de tweede, die bijna af was.

Naarmate de financiële situatie verslechterde, stond WPPSS een onvermijdelijke en verpletterende default te wachten. In de jaren 1980 werd de organisatie gedwongen in gebreke te blijven op $2,25 miljard aan gemeentelijke obligaties, wat schokgolven door de financiële markten stuurde.

Een bitterzoete oplossing

Hoewel de tweede centrale uiteindelijk in 1984 operationeel werd, bood dit weinig troost voor beleggers. Op kerstavond 1988 werd een schikking bereikt die obligatiehouders een karige vergoeding gaf. Volgens de voorwaarden van de schikking ontvingen investeerders slechts tien tot veertig cent per geïnvesteerde dollar, wat een bittere afsluiting betekende van WPPSS' ambitieuze maar gedoemde onderneming.

Conclusie

De Washington Public Power Supply System, ook humoristisch bekend als "Whoops," begon met de missie om een consistente stroomvoorziening te bieden voor het noordwesten van de VS. Hun ambitieuze plan om vijf kerncentrales te bouwen gefinancierd door obligaties viel echter uit elkaar onder het gewicht van kostenoverschrijdingen, wanbeheer en veiligheidszorgen. De uiteindelijke default op $2,25 miljard aan gemeentelijke obligaties in de jaren 1980 was een financiële catastrofe en de daaropvolgende schikking bood weinig troost aan investeerders. Het verhaal van WPPSS is een duidelijke herinnering aan de gevaren van wanbeheer en te ambitieuze projecten in de publieke nutssector en infrastructuur.