Dealing Desk begrijpen: wat het is en hoe het werkt
Dealing desks stellen marketmakers in staat om financiële instrumenten te verhandelen, maar kunnen belangenconflicten met klanten veroorzaken. No-dealing-desk-opties (NDD) verbinden traders rechtstreeks met liquiditeitsverschaffers om deze conflicten te vermijden.
Basisprincipes
Een dealing desk is de plek waar marketmakers financiële instrumenten verhandelen zoals forex, aandelen, opties en grondstoffen. Dealers kunnen optreden als principal, waarbij ze de tegenpartij van de orders van klanten innemen, of als agent, waarbij ze in de secundaire markt liquiditeit voor orders van klanten zoeken.
Een nadere blik
Een dealing desk, binnen banken of financiële instellingen, is waar forex-dealers vreemde valuta verhandelen. Deze desks bestaan wereldwijd vanwege het 24-uurs karakter van de forexmarkt. Naast forex zijn dealing desks ook aanwezig bij banken en financiële bedrijven om trades in aandelen, ETF's, opties en grondstoffen uit te voeren.
Rollen van dealers
Dealers op deze desks bedienen klanten door op te treden als principal of agent. Als principal nemen ze de tegenpartij van de trades van hun klanten in, hetzij door het risico te dragen of door hun eigen voorraad te gebruiken. Als agent vinden ze liquiditeit in de secundaire markt, en bieden ze klanten dezelfde prijzen die de dealer heeft gekregen.
Afname van forex-dealers
Met de opkomst van elektronisch handelen is het aantal forex-dealers op desks sinds eind jaren negentig aanzienlijk gedaald. Tegenwoordig heeft een typische forexdesk mogelijk minder dan tien traders, waarbij veel processen geautomatiseerd zijn via elektronische platformen. Hetzelfde geldt voor aandelen en ETF's.
Locatie van dealing desks
Dealing desks bevinden zich doorgaans dicht bij salesdesks en market risk desks. Het market risk-team houdt posities in de gaten en berekent dagelijks de value at risk (VAR) om de risico-expositie van de bank te beoordelen.
Voordelen en nadelen van dealing desks
Dealing desks kunnen traders toegang bieden tot liquiditeit en een breed scala aan financiële instrumenten. Ze bieden vaak krappe bied-laat spreads en staan vaak maatwerkorders toe. Echter, dealing desks kunnen belangenconflicten met hun klanten hebben, omdat ze de tegenpartij van hun trades kunnen innemen. Dit kan leiden tot tragere uitvoeringstijden en requotes tijdens periodes van hoge volatiliteit.
Om deze belangenconflicten te vermijden, bieden sommige brokers een "no dealing desk" (NDD)-optie. NDD-brokers gebruiken een electronic communication network (ECN) of straight-through processing (STP) om traders rechtstreeks met liquiditeitsverschaffers te verbinden, waardoor een dealing desk overbodig wordt. NDD-brokers kunnen echter hogere commissies of spreads rekenen dan brokers met een dealing desk.
Zowel brokers met een dealing desk als NDD-brokers kunnen retail forex brokers of institutionele forex brokers zijn. Retailbrokers richten zich op individuele traders, terwijl institutionele brokers grote financiële instellingen zoals banken en hedgefondsen bedienen.
Conclusie
Dealing desks zijn een essentieel onderdeel van de financiële markten en bieden traders toegang tot liquiditeit en een breed scala aan financiële instrumenten. Ze brengen echter ook potentiële belangenconflicten en tragere uitvoeringstijden met zich mee. Traders moeten daarom de voor- en nadelen van dealing desks versus no-dealing-desk-opties zorgvuldig afwegen voordat ze een broker kiezen.