Het verleden van creditratingbureaus onthuld
Creditratings dienen als waardevolle hulpmiddelen voor zowel particuliere als institutionele beleggers. Ze helpen bij het beoordelen van de mogelijkheid van obligatie-uitgevers en aanbieders van schuldinstrumenten om aan hun verplichtingen te voldoen. Creditratingbureaus (CRB's) spelen hierin een belangrijke rol door objectieve letterwaarderingen af te geven en onafhankelijke analyses te bieden van bedrijven en landen die dergelijke effecten uitgeven. Laten we de geschiedenis van deze ratings en bureaus in de VS verkennen, die zich hebben uitgebreid om beleggers wereldwijd te ondersteunen.
Basics
Creditratingbureaus bieden cruciale inzichten voor beleggers over de capaciteit van obligatie- en schulduitgevers. Ze verstrekken ook waardevolle informatie over staatsschulden van landen. De sector is geconcentreerd rond drie grote bureaus: Moody's, Standard & Poor's en Fitch. Regelgeving, zoals de Credit Rating Agency Reform Act van 2006, ziet toe op hun interne processen, administratie en bedrijfspraktijken. Vanwege hun betrokkenheid bij de financiële crisis en de Grote Recessie kwamen deze bureaus onder intense controle en regulerende druk te staan.
Decoding Credit Ratings: Sovereign and Debt Evaluations
Sovereign creditratings meten de kredietwaardigheid van een land, rekening houdend met economische omstandigheden, buitenlandse investeringen, politieke stabiliteit en meer. Institutionele beleggers vertrouwen op deze ratings om investeringsvooruitzichten te beoordelen. Evenzo worden creditratings toegekend aan bedrijven en specifieke effecten, waarbij korte- en langetermijnverplichtingen worden geanalyseerd. Deze beoordelingen helpen beleggers bij het nemen van weloverwogen beslissingen over verschillende investeringsopties.
Dominant Players in Credit Rating
In de creditratingbranche hebben drie grote bureaus, te weten Moody's, Standard & Poor's en Fitch, aanzienlijke controle over de markt. Hun centrale rol is het bieden van betrouwbare en nauwkeurige informatie aan zowel leners als verstrekkers over de risico's verbonden aan specifieke soorten schuld, wat het vertrouwen in de markt bevordert.
Fitch: A Leading Credit Rating Agency
Als een van de drie toonaangevende wereldwijde creditratingbureaus heeft Fitch vestigingen in New York en Londen. Het beoordeelt bedrijfsschulden en hun kwetsbaarheid voor factoren zoals rentewijzigingen. Daarnaast vragen landen beoordelingen aan bij Fitch en andere bureaus om hun financiële situatie, politieke stabiliteit en economische omstandigheden in te schatten.
Fitch's investment grade-ratings lopen van AAA tot BBB, wat wijst op een minimaal tot laag risico op wanbetaling. Non-investment grade-ratings variëren van BB tot D, waarbij D een wanbetaling van de schuldenaar aangeeft.
The Journey of Fitch: From Pioneering Publications to Global Rating Agency
Fitch Publishing Company, opgericht door John Knowles Fitch in 1913, bood essentiële financiële statistieken via "The Fitch Stock and Bond Manual" en "The Fitch Bond Book" voor de investeringsindustrie.
In 1923 introduceerde Fitch het baanbrekende AAA tot D-ratingsysteem, dat later de industrienorm werd.
In de late jaren 1990 begon Fitch aan zijn missie om een volledig geïntegreerd wereldwijd ratingbureau te worden. Het fuseerde met IBCA uit Londen, een dochteronderneming van Fimalac, een Frans houdstermaatschappij. Daarnaast nam Fitch concurrenten Thomson BankWatch en Duff & Phelps Credit Ratings over.
Vanaf 2005 breidde Fitch zijn activiteiten uit door dochtermaatschappijen op te zetten die gespecialiseerd zijn in enterprise risk management, datadiensten en training voor de financiële sector. Deze uitbreiding begon met de overname van Algorithmics, een Canadees bedrijf, wat leidde tot de oprichting van Fitch Solutions en Fitch Training (nu Fitch Learning).
The World of Moody's: Assessing Debt Grades
Moody's Investors Service hanteert een eigen methode om letterwaarderingen toe te kennen voor landen en bedrijfsleningen. Investment grade-schuld loopt van de hoogste score, Aaa, tot Baa3, wat duidt op de mogelijkheid van de schuldenaar om kortlopende schulden af te lossen. Speculatieve schuld, bekend als high-yield of junk, valt onder investment grade en loopt van Ba1 tot C, waarbij de kans op terugbetaling afneemt naarmate de letterwaardering daalt.
Moody's Investors Service: A Journey Through Time
In 1900 introduceerden John Moody and Company de "Moody's Manual", die essentiële statistieken en algemene gegevens over aandelen en obligaties uit diverse sectoren verstrekte. Het manual werd een nationale publicatie tot de beurscrash van 1907. In 1909 breidde Moody uit met "Moody's Analyses of Railroad Investments", die analytische informatie over de waarde van effecten bood. Dit legde de basis voor Moody's Investors Service in 1914, die ratings voor tal van staatsobligatiemarkten aanbood. In het volgende decennium breidde Moody's zijn diensten aanzienlijk uit. Tegen de jaren 1970 begon het bureau ook commercieel papier en bankdeposities te beoordelen en ontwikkelde het zich tot het prominente ratingbureau dat het nu is.
Standard & Poor's: Defining Debt Ratings
Standard & Poor's (S&P) evalueert bedrijfs- en staatsschulden met behulp van 17 verschillende ratings. Schuld genoteerd van AAA tot BBB- valt onder investment grade, wat duidt op een sterke terugbetalingscapaciteit. Ratings van BB+ tot D worden als speculatief bestempeld, wat een hoger risico op wanbetaling aangeeft, waarbij D de laagste rating is.
Evolution of Standard & Poor's
In 1860 publiceerde Henry Varnum Poor de "History of Railroads and Canals in the United States", waarmee de basis werd gelegd voor latere effectenanalyses. Standard Statistics ontstond in 1906 en publiceerde ratings voor bedrijfs-, staat- en gemeentelijke obligaties. In 1941 fuseerde het met Poor's Publishing tot Standard and Poor's Corporation. In 1966 nam The McGraw-Hill Companies Standard and Poor's over. Tegenwoordig is het bureau vooral bekend vanwege de S&P 500-index, een belangrijk instrument voor beleggers en een indicator voor de Amerikaanse economie.
Evolution of Nationally Recognized Statistical Rating Organizations (NRSROs)
In de jaren 1970 maakte de creditratingindustrie een ingrijpende verandering door. Ratingsbureaus erkenden de waarde van objectieve creditratings, wat zowel uitgevers als beleggers ten goede kwam. Om kosten te dekken en te voorzien in de vraag naar statistische en analytische diensten, begonnen bureaus kosten in rekening te brengen voor ratings.
In 1975 werden nationally recognized statistical rating organizations (NRSROs) opgericht om te voldoen aan de door de SEC gestelde kapitaal- en liquiditeitseisen. Financiële instellingen konden aan hun kapitaalvereisten voldoen door te investeren in effecten met gunstige NRSRO-ratings, ondersteund door toegenomen regulerend toezicht. Dit leidde tot groei en uitbreiding van de sector.
Credit Rating Agencies: Regulation and Legislation
Regulering en wetgeving voor grote CRB's vinden op internationale schaal plaats. De Credit Rating Agency Reform Act van 2006 gaf de SEC de bevoegdheid om interne processen, administratie en bepaalde bedrijfspraktijken te reguleren. De Dodd-Frank Act van 2010 breidde de bevoegdheden van de SEC uit en verplichtte openbaarmaking van creditratingmethodologieën.
De EU beschikt niet over één enkel agentschap voor CRA-regulering en leunt op diverse richtlijnen, zoals de Capital Requirements Directive van 2006. De European Securities and Markets Authority houdt toezicht op de meeste richtlijnen en verordeningen.
Credit Rating Agencies and the Financial Crisis
De financiële crisis en de Grote Recessie van 2007-2009 leidden tot intense kritiek en strengere regelgeving voor creditratingbureaus (CRB's). Hun te positieve beoordelingen van mortgage-backed securities (MBS's) werden verantwoordelijk gehouden voor slechte investeringen en droegen bij aan de instorting van de subprime-hypotheekmarkt. Critici beschuldigden CRB's ervan winst en marktaandeel boven nauwkeurigheid te stellen.
Daarnaast kwam de manier waarop bureaus Europese staatsschuldratings behandelden onder vuur te liggen, vooral na downgrades voor landen als Griekenland en Portugal tijdens de schuldencrisis. Sommigen stellen dat regulerende regels een oligopolie in de sector hebben gecreëerd, wat kleinere bureaus belemmert.
In de EU zorgen nieuwe regels ervoor dat CRB's aansprakelijk kunnen worden gehouden voor onjuiste of nalatige ratings die beleggers schade berokkenen.
Conclusion
Beleggers vertrouwen op creditratingbureaus om objectieve en nauwkeurige informatie te leveren op basis van degelijke analytische methoden. Deze bureaus voldoen aan rapportageprocedures die zijn opgesteld door toezichthouders om transparantie en betrouwbaarheid te waarborgen.
De analyses en beoordelingen van meerdere creditratingbureaus bieden waardevolle inzichten, waardoor beleggers risico's en kansen in verschillende investeringsomgevingen kunnen inschatten. Met deze informatie kunnen beleggers weloverwogen beslissingen nemen over landen, sectoren en effecten voor hun investeringen.