Hoe de rente op T-bills wordt bepaald

De bereidheid van beleggers om risico's te nemen wordt grotendeels beïnvloed door de prijzen van T-bills. Sterker nog, de prijzen en rendementen van T-bills en andere schatkistpapier worden gebruikt om de basis te bepalen van vrijwel alle andere beleggingscategorieën op de markt. De prijzen van T-bills worden vastgesteld via periodieke veilingen. Er zijn twee soorten bieders voor T-bills: competitieve en niet-competitieve bieders. Hoewel ze lage rendementen bieden, worden T-bills beschouwd als een van de veiligste beleggingen ter wereld.

Basics

Amerikaanse schatkistpapier, vaak T-bills genoemd, worden op veilingen verkocht met korting op hun nominale waarde. In tegenstelling tot andere Amerikaanse staatsobligaties zoals Treasury notes (T-notes) en Treasury bonds (T-bonds), hebben T-bills niet de eigenschap om elke zes maanden periodiek rente uit te keren. De rente voor T-bills wordt vastgesteld door zowel de totale gedisconteerde waarde als de looptijd tot de vervaldatum in aanmerking te nemen.

T-Bill Auctions: Maturity Intervals and Bidder Types

Veilingen van Treasury bills vinden regelmatig plaats, met afzonderlijke schema's voor verschillende looptijden. De 13- en 26-weekse T-bills worden elke maandag geveild tijdens de actieve beursuren, terwijl 52-weekse T-bills elke vierde dinsdag worden geveild. Elke donderdag worden aankondigingen gedaan over nieuwe uitgiftes en nominale waarden, zodat potentiële kopers de benodigde informatie hebben om hun aankopen te plannen.

Er nemen twee verschillende typen bieders deel aan veilingen van T-bills: competitieve en niet-competitieve bieders. Competitieve bieders spelen een cruciale rol bij het bepalen van het kortingspercentage. Elke competitieve bieder geeft de voorgestelde prijs aan, en het ministerie van Financiën accepteert biedingen in dalende volgorde van prijs totdat de totale nominale waarde voor een specifieke looptijd is toegewezen. Niet-competitieve bieders verbinden zich tot aankoop tegen de gemiddelde prijs van alle geaccepteerde competitieve biedingen.

Inlossing van de nominale waarde en renteberekening van T-bills

Beleggers die T-bills aanhouden tot de vervaldatum, zijn verzekerd van ontvangst van de volledige nominale waarde van hun beleggingen. De rente wordt bepaald door het verschil tussen de gedisconteerde aankoopprijs en het bedrag dat bij inlossing van de nominale waarde wordt ontvangen. 

Stel dat een belegger een 52-weekse T-bill koopt met een nominale waarde van $1.000 en een vooruitbetaling van $975. In dat geval is de korting $25. Bij ontvangst van $1.000 aan het einde van de 52 weken is het verdiende rentepercentage 2,56% (25 / 975 = 0,0256).

Het is belangrijk op te merken dat de rente op een T-bill niet per se overeenkomt met de discount yield, die het geannualiseerde rendement voor de belegger weergeeft. Bovendien fluctueert de discount yield gedurende de looptijd van het effect. De term "discount rate" wordt soms door elkaar gebruikt met discount yield, maar mag niet worden verward met de werkelijke rente.

Marktdynamiek: Invloeden op de prijsvorming van T-bills

Verschillende externe factoren beïnvloeden de discontoprijs van T-bills, met name verschuivingen in de federal funds rate. T-bills reageren, vergeleken met andere staatspapieren, bijzonder sterk op wijzigingen in de federal funds rate omdat ze direct concurreren in de markt voor laag-risico, kortlopende schuldbewijzen. Institutionele beleggers houden de bandbreedte van de federal funds rate en de rendementen op T-bills nauwlettend in de gaten bij hun risicobeoordeling.

In de wereld van schuldbewijzen onderscheiden T-bills zich door hun ongeëvenaarde liquiditeit en minimale risico op verlies van kapitaal. De prijsstelling van T-bills kan de risicopremie die beleggers in de hele markt eisen aanzienlijk beïnvloeden. Net als bij obligaties bestaat er een inverse relatie tussen prijzen en rendementen van T-bills: wanneer de prijzen stijgen, dalen de rendementen en omgekeerd. Ze fungeren als een quasi-risicovrij rendement op de markt, waardoor andere beleggingen een risicopremie in de vorm van hogere rendementen moeten bieden om kapitaal weg te lokken van Treasuries.

Economische dynamiek en invloeden op T-bill prijzen

De prijzen van T-bills worden door meerdere factoren beïnvloed, naast de federal funds rate. In periodes van sterke economische groei neemt de risicoaversie van beleggers af, wat leidt tot een afname van de vraag naar bills. Naarmate de rendementen op T-bills stijgen, volgt een kettingreactie: obligatierentes en het vereiste rendement op aandelen stijgen, hypotheekrentes lopen op en de aantrekkingkracht van andere "veilige" activa neemt af.

Daarentegen, tijdens economische neergangen, verschuiven beleggers weg van risicovollere activa, waardoor de prijzen van T-bills stijgen en de rendementen dalen. De lagere rente op T-bills zet beleggers ertoe aan elders in de markt risicovollere rendementen te zoeken, vooral wanneer inflatiepercentages de T-bill rendementen overtreffen, wat resulteert in een negatief reëel rendement.

Inflatie beïnvloedt T-bill rentes verder. Beleggers aarzelen om Treasuries te kopen wanneer de rendementen niet gelijke tred houden met de inflatie, wat neerkomt op een nettoverlies aan reële koopkracht. Hoge inflatie gaat samen met lagere prijzen van staatsobligaties en hogere rendementen, terwijl lage inflatie de prijzen meestal opdrijft. Daarnaast wordt de invloed van inflatie op T-bill rentes mede bepaald door het monetair beleid van de Federal Reserve.

Conclusie

Het Amerikaanse ministerie van Financiën berekent de rente op Treasury Bills op basis van hun looptijd en totale gedisconteerde waarde, vaak aangeduid als het coupon-equivalent.