Rendementen van leveraged ETF's ontrafeld
Leveraged ETF's zijn beleggingsfondsen die proberen hogere rendementen te behalen dan traditionele exchange-traded funds. Deze fondsen gebruiken derivaten om de winsten of verliezen van een benchmarkindex twee- of driemaal te versterken. Deze strategie kent echter ook nadelen. De portefeuille van leveraged ETF's moet regelmatig worden gerebalanceerd, wat extra kosten voor beleggers kan veroorzaken. Daarom wordt ervaren beleggers die zeker zijn van hun portefeuillebeheer aangeraden hun indexblootstelling en hefboomratio direct te beheren in plaats van via leveraged ETF's.
Basisprincipes
Ontdek de complexe wereld van leveraged ETF's, ontworpen om traditionele ETF's te overtreffen in zowel long- als shortposities. Gericht op blootstelling aan bekende benchmarks zoals de S&P 500 Index of de Nasdaq 100, bieden deze instrumenten ook exposure naar specifieke sectoren of bedrijfsgroepen. Deze bespreking duikt diep in het veelzijdige domein van leveraged ETF's en ontrafelt hoe ze functioneren in zowel gunstige als ongunstige marktomstandigheden.
Ontwikkeling van leveraged ETF's: marktkansen ontsluiten
Net als aandelen worden ETF-aandelen verhandeld op beurzen, waardoor administratieve en transactiekosten over een brede groep beleggers worden verdeeld. De eerste leveraged ETF's verschenen in de zomer van 2006, na een uitgebreide zesjarige beoordeling door de Securities and Exchange Commission (SEC). Als spiegel van een indexfonds vergroten leveraged ETF's de beleggingsblootstelling door zowel het kapitaal van het fonds als het vermogen van beleggers te hebben. Meestal wordt een blootstelling van $2 of $3 aan de index aangehouden voor elke $1 aan beleggerskapitaal, met de verwachting dat de toekomstige waardestijging van via geleend kapitaal gefinancierde beleggingen de kosten daarvan overstijgt.
Behoud van activawaarde: van closed-end naar open-end fondsen
In het pre-ETF tijdperk hadden closed-end fondsen, de eerste op de beurs genoteerde beleggingsvehikels, vaak koersverschillen veroorzaakt door vraag en aanbod, waardoor de prijs regelmatig afweek van de netto-inventariswaarde (NAV). ETF's veranderden dit door een open-end structuur te hanteren, waardoor aandelen flexibel kunnen worden gecreëerd en ingewisseld. Deze dynamiek vermindert prijsonzekerheden en creëert arbitragemogelijkheden voor beheerders, waardoor aandelenprijzen nauw aansluiten bij de onderliggende NAV.
Opmerkelijk is dat zelfs ETF's met beperkte handelsvolumes aandeelprijzen vertonen die vrijwel overeenkomen met hun NAV, wat de efficiëntie van dit model benadrukt. Het is essentieel te erkennen dat hoewel ETF's bijna volledig belegd blijven, de voortdurende creatie en inwisseling van aandelen transactiekosten kan verhogen, wat alle fondsbeleggers raakt. Ondanks inherente kosten, rekenen veel indexvolgende ETF's aanzienlijk lagere vergoedingen dan actief beheerde beleggingsfondsen.
Indexdynamiek: leveraged ETF's en derivatenstrategieën
Om de fluctuaties in aandeelcreatie en -inwisseling te beheren, gebruiken leveraged ETF's derivaten, zoals indexfutures, equity swaps en indexopties, om hun blootstelling aan de onderliggende index aan te passen. Een typische portefeuille bestaat uit een substantieel kaspositie in kortlopende effecten naast een kleinere maar zeer volatiele verzameling derivaten. Deze kasreserve dient om financiële verplichtingen voortvloeiend uit derivatenverliezen te dekken.
Inverse leveraged ETF's voegen complexiteit toe door vergelijkbare derivaten te gebruiken om shortblootstelling te bereiken ten opzichte van de onderliggende ETF of index. Deze fondsen profiteren van indexdalingen en boeken winsten, maar lijden verliezen wanneer de index stijgt.
Dagelijkse rebalancingdynamiek in leveraged fondsen
Het handhaven van een consistente hefboomratio, doorgaans twee- of driemaal, is complex. Schommelingen in de onderliggende index dwingen aanpassingen in de activa van het leveraged fonds, wat wijzigingen in de totale indexblootstelling vereist. Ter illustratie: bij een fonds met $100 miljoen aan activa en $200 miljoen indexblootstelling, levert een indexstijging van 1% op de eerste handelsdag $2 miljoen winst op. Het fonds heeft nu $102 miljoen aan activa en verdubbelt daardoor zijn indexblootstelling naar $204 miljoen.
Het voortdurende handhaven van een stabiele hefboomratio stelt het fonds in staat om handelswinsten snel te herinvesteren door constante aanpassing, wat rebalancing wordt genoemd. Dit mechanisme zorgt voor dubbele exposure naar de index, ongeacht recente winsten of verliezen van 50%. Zonder rebalancing zouden dagelijkse veranderingen in de hefboomratio de rendementen onvoorspelbaar maken ten opzichte van de onderliggende index. In bear-markten vormt het rebalancen van een leveraged fonds met longblootstelling uitdagingen. Het verminderen van indexblootstelling beschermt tegen dalingen, maar realiseert handelsverliezen en vermindert de activabasis van het fonds.
Beschouw een hypothetisch scenario: een index daalt dagelijks met 1% gedurende vier opeenvolgende dagen, herstelt vervolgens met een stijging van 4,1% op de vijfde dag en keert uiteindelijk terug naar de initiële waarde. Hoe presteert een twee keer leveraged ETF gekoppeld aan deze index gedurende deze periode?
| Dag | Index bij Opening | Index bij Sluiting | Indexrendement | ETF bij Opening | ETF bij Sluiting | ETF-rendement |
| Maandag | 100.00 | 99.00 | -1.00% | 100.00 | 98.00 | -2.00% |
| Dinsdag | 99.00 | 98.01 | -1.00% | 98.00 | 96.04 | -2.00% |
| Woensdag | 98.01 | 97.03 | -1.00% | 96.04 | 94.12 | -2.00% |
| Donderdag | 97.03 | 96.06 | -1.00% | 94.12 | 92.24 | -2.00% |
| Vrijdag | 96.06 | 100.00 | +4.10% | 92.24 | 99.80 | +8.20% |
Aan het einde van de week, hoewel de index herstelt, blijft de leveraged ETF iets achter (-0,2%), wat te wijten is aan zijn relatief kleinere activabasis die een winst van 8,42% nodig zou hebben om terug te keren naar het oorspronkelijke niveau. Deze impact, schijnbaar klein in het voorbeeld, neemt toe over langere periodes in zeer volatiele markten. De omvang van procentuele dalingen vergroot deze verschillen.
Dagelijks rebalancen is wiskundig eenvoudig door het dagelijkse indexrendement te verdubbelen. Het evalueren van het effect van kosten op portefeuillerendementen is echter complexer en wordt in de volgende sectie onderzocht.
Prestatie-evaluatie en kostenstructuur
Bij het beoordelen van de maandelijkse prestaties van de S&P 500 over de afgelopen drie jaar, ziet een belegger een gemiddeld maandrendement van 0,9% met een standaarddeviatie van 2%. Als toekomstige rendementen overeenkomen met dit historische gemiddelde, wordt verwacht dat een twee keer leveraged ETF gekoppeld aan de index het verwachte rendement zal verdubbelen, vergezeld van een verdubbelde volatiliteit (d.w.z. een verwacht maandrendement van 1,8% met een standaarddeviatie van 4%). Voornamelijk manifesteert deze winst zich als vermogenswinst in plaats van dividenden. Het is cruciaal te vermelden dat het geschatte rendement van 1,8% vóór kosten is. Leveraged ETF's maken kosten in drie categorieën: beheer, rente en transacties.
Beheerkosten
De beheerkosten, vastgelegd in het prospectus, liggen boven 1% van de activa van het fonds en dekken marketing- en administratieve kosten. Tegelijkertijd hebben rente-uitgaven betrekking op het aanhouden van derivatenposities, die een ingebedde risicovrije rente bevatten vergelijkbaar met kortlopende Amerikaanse staatsobligaties. Transacties met deze derivaten brengen extra kosten met zich mee.
Financiële dynamiek: rente- en transactiekosten
Het identificeren en berekenen van rente- en transactiekosten kan lastig zijn, gezien hun subtiele invloed op de winstgevendheid van het fonds. Een effectieve aanpak is het vergelijken van de prestaties van een twee keer leveraged small-cap ETF met die van de onderliggende index over meerdere maanden, waarbij de verschillen tussen verwachte en werkelijke rendementen worden geanalyseerd.
Neem het scenario van een fonds met $500 miljoen aan activa: een twee keer leveraged small-cap ETF die derivaten gebruikt om $1 miljard blootstelling aan de small-cap index te simuleren, met een mix van indexfutures, indexopties en equity swaps. Een aanzienlijke kaspositie compenseert mogelijke verliezen op derivaten door te beleggen in kortlopende effecten om rentekosten te beperken. Dagelijkse rebalancing past de indexblootstelling aan op basis van prijsfluctuaties en verplichtingen rond aandeelcreatie en -inwisseling.
Over een jaar loopt het fonds $33 miljoen aan kosten op:
| Rentekosten | $25 miljoen | 5% van $500 miljoen |
| Transactiekosten | $3 miljoen | 0,3% van $1 miljard |
| Beheerkosten | $5 miljoen | 1% van $500 miljoen |
| Totale kosten | $33 miljoen | - |
Stel dat de index met 10% stijgt naar $55, wat $100 miljoen aan vermogenswinsten en dividenden oplevert; het fonds realiseert na aftrek van kosten een winst van $67 miljoen, wat neerkomt op een rendement van 13,4% voor beleggers. Omgekeerd resulteert een indexdaling van 10% naar $45 in een verlies van $133 miljoen, wat een vermindering van 25% van het geïnvesteerde kapitaal betekent. Het fonds vermindert de blootstelling naar $734 miljoen, tweemaal het beleggersvermogen van $367 miljoen, door afgewaardeerde effecten te verkopen. Dit vereenvoudigde voorbeeld laat de impact van dagelijkse rebalancing en de mogelijke invloed van opeenvolgende sterke of zwakke dagelijkse rendementen op de holdings en prestaties van het fonds buiten beschouwing.
Conclusie
Hoewel leveraged ETF's, net als de meeste ETF's, gebruiksvriendelijke toegang bieden, blijven hun operationele complexiteiten vaak onzichtbaar. Doorlopende beheeractiviteiten omvatten constante aan- en verkoop van derivaten om een doelblootstelling aan de index te behouden, wat rente- en transactiekosten met zich meebrengt. Dagelijkse rebalancing veroorzaakt aanzienlijke schommelingen in indexblootstelling, waardoor het voor deze fondsen onrealistisch is om over lange periodes consequent het dubbele rendement van de index te behalen.
Om realistische prestatieverwachtingen te scheppen, is het belangrijk de dagelijkse rendementen van een ETF te vergelijken met die van de onderliggende index. Voor beleggers die bedreven zijn in hefboombeleggen en toegang hebben tot onderliggende derivaten zoals indexfutures, indexopties en equity swaps, bieden leveraged ETF's mogelijk beperkte meerwaarde. Met deskundig portefeuillebeheer kunnen deze beleggers directe controle uitoefenen over indexblootstelling en hefboomratio.