Wat is de Financial CHOICE Act?
De Financial CHOICE Act, met de belofte bepalingen van de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act in te trekken, probeerde de regelgeving voor de financiële sector te versoepelen, waaronder stresstests, kapitaal- en liquiditeitseisen. Tegenstanders stelden echter dat de versoepelde aanpak ongereguleerde prikkels creëerde en mogelijk de weg naar een nieuwe financiële crisis zou effenen. Ondanks goedkeuring in het Huis strandde het wetsvoorstel toen de Senaat het niet verder voortzette.
Basis
In 2017 introduceerde het Amerikaanse Congres de Financial CHOICE Act, een wetsvoorstel bedoeld om regelgeving terug te draaien die was vastgesteld onder de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act. Die laatste wet werd in 2010 aangenomen als reactie op de financiële crisis van 2007-2008. De Financial CHOICE Act probeerde de regels voor financiële instellingen te versoepelen, waaronder stresstests, kapitaal- en liquiditeitseisen. Ondanks onderzoeken die aantonen dat Dodd-Frank had bijgedragen aan een verbeterde financiële stabiliteit, stelden Republikeinen dat het voorbeeld was van regelgevend overreach. Het wetsvoorstel kwam echter niet verder dan het Huis en verviel uiteindelijk omdat de Senaat het niet vervolgde.
De Financial CHOICE Act: een controversiële poging tot regelgevingshervorming
In 2017 diende Rep. Jeb Hensarling (R-TX), voorzitter van de House Financial Services Committee, de Financial CHOICE Act in na de overwinning van de Republikeinse Partij in het Congres. De kern van het wetsvoorstel was het terugdraaien van de regelgeving die door de Dodd-Frank Act was ingevoerd, een reactie op de financiële crisis waarvan sommigen vonden dat die er niet in geslaagd was financiële instellingen effectief te reguleren en bijdroeg aan de economische ineenstorting.
Een belangrijk onderdeel van Dodd-Frank was de oprichting van het Consumer Financial Protection Bureau (CFPB) om roofzuchtige hypotheekpraktijken tegen te gaan. Daarnaast had de wet tot doel meer transparantie te brengen in financiële producten, met name derivaten, reguleringsprocessen te stroomlijnen, uitzonderingen te schrappen, de ordelijke afwikkeling van failliete bedrijven te verbeteren en consumentenbescherming te versterken.
Financiële instellingen uitten zorgen over de kosten van naleving en betwijfelden het vermeende economische voordeel van Dodd-Frank. Zij voerden aan dat het wegnemen van regels kredietverlening zou vergemakkelijken en economische groei zou stimuleren.
Op 8 juni 2017 ging het wetsvoorstel met een partij-lijn stemming van 233-186 door het Huis van Afgevaardigden. Voorstanders presenteerden het als een maatregel die banen zou creëren en de president de bevoegdheid zou geven om baasjes van het CFPB en de Federal Housing Finance Agency naar believen te ontslaan. Het wetsvoorstel beoogde het Congres toezicht te geven op het CFPB-budget, de Orderly Liquidation Authority op te heffen, die grote financiële instellingen redde van instorting, het bereik van het CFPB te beperken en het vermogen om "oneerlijke, misleidende of misbruikende handelingen of praktijken" te verbieden in te perken. Daarnaast wilde het arbitrage als geschiloplossingsmechanisme terugdringen.
Het wetsvoorstel kreeg echter felle tegenstand van congres-Democraten. Critici betoogden dat het terugdraaien van regelgeving waarschijnlijk niet de beloofde voordelen zou opleveren, en wezen erop dat strengere normen de rendementen op Wall Street niet negatief hadden beïnvloed en dat wetten niet de oorzaak waren van economische stilstand.
Hoewel het in het Huis werd aangenomen, kwam het wetsvoorstel niet van de grond in de Senaat, waardoor de bepalingen onuitgevoerd bleven.
Vervolg: Economic Growth, Regulatory Relief, and Consumer Protection Act
Ondanks het mislukken van de oorspronkelijke CHOICE Act, kwam er vergelijkbare wetgeving tot stand die ondertekend werd en gerichte verlichting bood voor onderdelen van de financiële sector. De Economic Growth, Regulatory Relief, and Consumer Protection Act werd goedgekeurd door het Huis en de Senaat en ondertekend door president Donald Trump op 24 mei 2018.
De wet bevat diverse bepalingen, waaronder versoepelde kredietregels voor de hypotheeksector en wijzigingen in de Truth in Lending Act (TILA). Verder biedt zij regelgevende verlichting voor communitybanken, versterkt consumentenbescherming bij krediet, wijzigt kapitaaldrempelvereisten voor bepaalde banken, bevordert kapitaalvorming en breidt de bescherming voor studentenleners uit.
Conclusie
De Financial CHOICE Act veroorzaakte controverse doordat zij erop gericht was de regels van Dodd-Frank te versoepelen. Voorstanders hoopten op economische groei, terwijl critici vreesden dat ongereguleerde prikkels een nieuwe crisis konden veroorzaken. Ondanks goedkeuring in het Huis stagneerde het wetsvoorstel in de Senaat. Desondanks bood de Economic Growth, Regulatory Relief, and Consumer Protection Act gerichte verlichting, wat aangeeft dat debatten over de delicate balans in financiële regelgeving blijven doorgaan. De zoektocht naar een veerkrachtig en innovatief financieel stelsel gaat voort en vereist samenwerking tussen beleidsmakers, belanghebbenden en experts.