Wat is een Bund?
Duitsland geeft schuldpapier uit die Bunds worden genoemd om hun uitgaven te financieren. Deze effecten worden door de Europese Centrale Bank (ECB) geaccepteerd als onderpand voor kredietoperaties. Bunds worden geveild met looptijden van 7, 10, 15 en 30 jaar. Ze kunnen ook worden gestript, wat betekent dat couponbetalingen en aflossingen apart kunnen worden verhandeld.
Basisprincipes
De federale overheid van Duitsland geeft bunds uit, een staatsschuldinstrument, om verschillende uitgaven te financieren. De term "bund" in het Duits is afgeleid van "Bundesanleihe" of "federale obligatie" en vormt de Duitse tegenhanger van Amerikaanse staatsobligaties (T-bonds).
Duitse Bunds verkennen
De federale overheid van Duitsland geeft bunds uit, vergelijkbaar met Amerikaanse T-bonds, om haar uitgaven te dekken. Deze instrumenten, die fungeren als leningen aan de staat, worden via primaire marktveilingen aangeboden en vervolgens verhandeld op de secundaire markt. Bunds, een cruciale financieringsbron voor de Duitse overheid, geven doorgaans jaarlijkse rente- en aflossingsbetalingen. Daarnaast kunnen ze worden gestript, waardoor couponbetalingen en aflossingen apart verhandeld kunnen worden.
Historisch gezien werden bunds uitsluitend geveild met oorspronkelijke looptijden van 10 en 30 jaar tot het tweede kwartaal van 2020. Opmerkelijk is dat in mei 2020 de uitgifte werd uitgebreid met zeven- en 15-jarige bunds voor het eerst.
Kenmerken van Bunds
Bunds, gekenmerkt als vastrentende nominale obligaties met vaste looptijden, verschillen in uitgifte van papieren certificaten doordat ze geregistreerd staan in het staatsschuldregister. Een uitgegeven bund bevat details zoals uitgiftevolume, vervaldatum, couponrente, betaalvoorwaarden en de standaard voor renteberekening. Met de kleinste denominate van €0,01 kunnen deze effecten door de Duitse overheid tegen hun nominale waarde worden afgelost.
Belang van Bunds op de financiële markten
Bunds, gekenmerkt door hoge liquiditeit, dienen als toegestane verzekeringsreserves voor trusts en worden door de Europese Centrale Bank geaccepteerd als onderpand voor kredietoperaties. Met primaire marktveilingen die meer dan €1 miljard overtreffen, volgt de Duitse overheid vaak nieuwe uitgiften met grotere volumes, tot ongeveer €15 miljard, om robuuste handelsactiviteit te behouden.
Goed voor ongeveer 50% van de uitstaande staatschuld van Duitsland, spelen bunds een centrale rol in overheidsfinanciering. De uitgifte van bunds en andere langlopende effecten biedt Duitse autoriteiten een stabiele financieringsbron, waardoor de noodzaak voor frequente schuldrolovers afneemt. Oorspronkelijk een nicheproduct, wonnen bunds na de Europese staatsschuldencrisis van 2009 bredere marktacceptatie.
Bund-stripping: vergrote beleggingsmogelijkheden
De introductie van bund stripping in 1997 verbreedde de beleggingskeuzes door de onafhankelijke handel in hoofdsom- en rentecoupons mogelijk te maken. Deze scheiding maakt standalone handel mogelijk met een minimum van €50.000 en een minimum coupure van €0,01.
Kredietinstellingen of de German Finance Agency, die custody van de bundrekening houdt, kunnen stripping faciliteren. Couponstrips worden vaak gebundeld op basis van looptijdprofielen en verhandeld onder één effectidentificatienummer. Het is belangrijk op te merken dat strips van verschillende bundtypes niet kunnen worden samengevoegd.
Conclusie
Het uitgeven van bunds is een cruciale financiële strategie voor Duitsland om diverse uitgaven te financieren. Deze effecten worden door de Europese Centrale Bank geaccepteerd als onderpand en spelen een vitale rol bij het in stand houden van overheidsactiviteiten. De flexibiliteit en aanpasbaarheid van bunds, met verschillende looptijden en de mogelijkheid tot bund stripping, dragen aanzienlijk bij aan de stabiliteit van het Duitse financiële landschap. Het feit dat bunds zijn geëvolueerd van een nicheproduct tot een mainstream beleggingsoptie onderstreept hun blijvende belang, vooral in periodes van economische onzekerheid.