Wat is een lange obligatie?

De term "lange obligatie" verwijst doorgaans naar de obligatie met de langste looptijd die door het Amerikaanse ministerie van Financiën wordt uitgegeven, namelijk de 30-jarige staatsobligatie. Deze term kan ook in traditionele obligatiemarkten worden gebruikt om de langstlopende obligatie van een emittent aan te duiden. Investeren in lange looptijden door aankoop van de 30-jarige staatsobligatie en andere langlopende bedrijfsobligaties kan riskant zijn, maar biedt ook hogere opbrengsten.

Basisprincipes

Lange obligaties duiden op de obligaties met de langste looptijd die door het Amerikaanse ministerie van Financiën worden aangeboden. Deze term kan ook worden uitgebreid om de langstlopende obligaties van verschillende emittenten te omvatten. De langste looptijd die het Amerikaanse ministerie van Financiën aanbiedt, is de 30-jarige obligatie, na de 10-jarige obligatie.

In 2020 begon het Amerikaanse ministerie van Financiën met het uitgeven van een 20-jarige obligatie. De 30-jarige lange obligatie van het Amerikaanse ministerie keert rente uit op een halfjaarlijke basis. Zoals bij alle Amerikaanse staatsobligaties geniet deze de volledige steun van de Amerikaanse overheid, wat een uiterst laag risico op wanbetaling betekent.

Wat is een lange obligatie?

Lange looptijd-effecten bieden een beleggingshorizon die ver in de toekomst reikt. Binnen het domein van de Amerikaanse staatsobligaties is de 30-jarige staatsobligatie de langstlopende optie. Bedrijfsobligaties kennen daarentegen uiteenlopende looptijden, variërend van 15 tot 25 jaar. Gewoonlijk wordt het langste aanbod van een emittent informeel aangeduid als de "lange obligatie".

De lange obligatie van het Amerikaanse ministerie staat bekend om zijn sterke veiligheid en hoge verhandelbaarheid op wereldschaal. Het rendement van Amerikaanse staatsobligaties geeft de kosten weer die de overheid betaalt om geld van beleggers aan te trekken. Bijvoorbeeld: een staatsobligatie van $30.000 met een rendement van 2,75% levert de belegger jaarlijks $825 op. Bij aflossing betaalt de overheid de volledige $30.000 terug aan de obligatiehouder.

De dynamiek van lange rente

In een bloeiende economie vertoont de obligatiemarkt doorgaans normale rentecurves, waarbij langlopende looptijden meer rente opleveren dan kortere. Lange obligaties bieden het voordeel van vaste rente over de tijd, maar brengen ook looptijdsrisico met zich mee. Beleggers in lange obligaties lopen een grotere gevoeligheid voor renteveranderingen, die over langere perioden kunnen stijgen. Dit komt doordat nieuwe obligaties mogelijk hogere rendementen bieden dan bestaande. Door de kasstromen van bestaande obligaties te verdisconteren tegen de hogere rente, dalen de prijzen.

Bij stijgende rentes ervaren beleggers lagere rendementen op hun obligaties en een daling van de marktwaarde op de secundaire markt, wat de verhandelbaarheid vermindert. Door de langere looptijd laten lange obligaties vaak grotere koersdalingen zien dan kortere obligaties, omdat er meer betalingen zijn die verdisconteerd worden. Beleggers die naar langere looptijden stappen, worden doorgaans gecompenseerd met relatief hogere rendementen als vergoeding voor het looptijdsrisico.

De obligatiemarkt wordt globaal ingedeeld in vijf categorieën:

• Staatsobligaties (Treasuries)
• Gemeentelijke obligaties
• Investment-grade obligaties
• Intermediate-grade obligaties
• High-yield (junk) obligaties

Elke obligatiecategorie heeft eigen kenmerken en risico's. High-yield junkobligaties vormen het risicovolste segment en bieden daarom de hoogste rendementen. Bovendien leveren langlopende obligaties binnen deze categorie beleggers hogere rendementen voor het aanvaarden van langere looptijden.

Kortom, voorspellen hoe financiële markten en de economie zich over 30 jaar ontwikkelen, blijft bijzonder lastig. Rentes kunnen bijvoorbeeld binnen korte tijd ingrijpend veranderen, waardoor een aanvankelijk aantrekkelijk rendement na tien of twintig jaar zijn waarde kan verliezen. De invloed van inflatie op de koopkracht van dollars die in een 30-jarige obligatie zijn geïnvesteerd, is niet te negeren. Om deze onzekerheden te compenseren, eisen beleggers doorgaans hogere rendementen voor langere looptijden, waardoor 30-jarige obligaties meestal meer opleveren dan kortere looptijden bij diverse emittenten en obligatiecategorieën.

Voordelen en nadelen van staatsobligaties

Amerikaanse staatsobligaties, gesteund door de overheid, zijn het toonbeeld van veiligheid onder obligaties. Een bijkomend groot voordeel, met name zichtbaar bij de lange staatsobligatie, is de zeer hoge liquiditeit. De secundaire markt voor staatsobligaties is groot en zeer actief, waardoor ze op vrijwel iedere handelsdag gemakkelijk verhandeld kunnen worden. Opvallend is dat particulieren lange obligaties rechtstreeks bij de overheid kunnen kopen, zonder tussenkomst van een obligatiebroker.

Lange obligaties komen ook veel voor in diverse beleggingsfondsen, wat het dagelijks in- en uitstappen eenvoudiger maakt vergeleken met andere langlopende obligatievormen. Echter, de veiligheid en het lage risico van lange staatsobligaties kent ook nadelen. De rendementen zijn vaak relatief laag vergeleken met bedrijfsobligaties. Beleggers in bedrijfsobligaties kunnen meer inkomen genereren uit hetzelfde kapitaal dankzij het hogere rendement, dat dient als compensatie voor het risico op wanbetaling door bedrijfsuitgevende partijen. Bedrijfsobligaties bieden hogere rendementen naarmate de looptijd langer is, wat het looptijdsrisico verhoogt.

Conclusie

De term "lange obligatie" omvat de obligatie met de langste looptijd, vaak geïllustreerd door de 30-jarige Amerikaanse staatsobligatie. Hoewel dit begrip verder reikt dan alleen de overheid tot de traditionele obligatiemarkt, is de aantrekkingskracht van langetermijnrendement niet zonder complicaties. Lange obligaties bieden veiligheid en relatief laag risico, maar kunnen lagere rendementen hebben in vergelijking met langlopende bedrijfsobligaties. De hogere rendementen op bedrijfsobligaties weerspiegelen de vergoeding voor het risico van mogelijke wanbetalingen door emittenten, vooral bij toenemende looptijden. Uiteindelijk dient de beslissing om in lange obligaties te beleggen zorgvuldig te worden genomen, met inachtneming van de afweging tussen veiligheid en potentiële opbrengsten.