Wat is een Treasury note?
Een Treasury note is een schuldbewijs uitgegeven door de Amerikaanse overheid. Het heeft een vaste rente en een looptijd van twee tot tien jaar. Beleggers kunnen Treasury notes verwerven via competitieve of niet-competitieve biedingen. Bij competitieve biedingen geven beleggers de gewenste opbrengst (yield) op, terwijl bij niet-competitieve biedingen zij de door de veiling bepaalde opbrengst accepteren. Treasury notes lijken op Treasury bonds, maar die hebben langere looptijden van 20 tot 30 jaar.
Basisprincipes
Binnen verhandelbare staatsleningen vormen Treasury notes (T-notes) onderscheidende financiële instrumenten met een vaste rente en een looptijd van 2 tot 10 jaar. Potentiële beleggers verwerven Treasury notes bij de overheid via twee routes: competitieve of niet-competitieve biedingen. Kiest men voor een competitief bod, dan specificeert de belegger de gewenste yield, hoewel goedkeuring niet gegarandeerd is. Bij niet-competitieve biedingen accepteert de belegger de door de veiling bepaalde yield zonder specificatie.
Verkenning van Treasury notes
Met looptijden van twee, drie, vijf, zeven en tien jaar zijn Treasury notes populaire beleggingen, ondersteund door een sterke secundaire markt die de liquiditeit verhoogt. Deze notes keren tweemaal per jaar rente uit en zijn vrijgesteld van staats- en gemeentebelasting, terwijl de federale belastingheffing gelijk is aan die voor Treasury bonds en bills.
Binnen door de Amerikaanse schatkist uitgegeven schuldtitels onderscheiden notes, bonds en bills zich vooral door hun looptijden. Het verschil zit in de maturiteit; Treasury bonds lopen langer dan 10 jaar, tot wel 30 jaar, en vormen daarmee de langstlopende staatsvastrentende waarde.
Treasury notes en renteontwikkelingen
De gevoeligheid van T-notes voor renterisico neemt toe naarmate de looptijd langer is. Naast kredietkwaliteit hangt de waarde van een note of bond af van hoe deze reageert op rentewijzigingen. Zulke wijzigingen worden vaak veroorzaakt door ingrepen van de centrale bank of verschuivingen in de rentecurve.
Bovendien vertonen vastrentende instrumenten verschillende mate van gevoeligheid voor renteveranderingen, wat leidt tot uiteenlopende prijserosie. Deze gevoeligheid wordt gemeten met de duration, uitgedrukt in jaren, waarbij factoren als coupon, yield, contante waarde, resterende looptijd en call-faciliteiten in de berekening meewegen.
Een belangrijk voorbeeld is december 2015, toen de Federal Reserve (de Fed) de federal funds rate met 25 basispunten verhoogde. De rente ging van het 0%-tot-0,25%-bereik naar 0,25%–0,50%, wat leidde tot een aanzienlijke daling van de prijzen van alle bestaande Amerikaanse Treasury notes en bonds.
Rentecurvedynamiek en renterisico's
Naast de beleidsrente dragen ook wijzigingen in de verwachtingen van beleggers bij aan schommelingen in de rentecurve, wat men yield curve risk noemt. Dit risico uit zich als een steilere of vlakkere rentecurve, voortkomend uit veranderende rendementen van obligaties met vergelijkbare kwaliteit maar verschillende looptijden.
Een steilere curve ontstaat bijvoorbeeld wanneer het verschil tussen korte- en lange rente toeneemt doordat de lange rente sterker stijgt dan de korte rente. Een inverted yield curve ontstaat daarentegen wanneer kortlopende rentes hoger zijn dan langere rentes. In een steile rentecurve verliezen langlopende notes waarde ten opzichte van kortlopende notes; bij een vlakkere curve gebeurt het omgekeerde, waardoor kortlopende notes relatief in waarde dalen.
Conclusie
Treasury notes vormen een hoeksteen van de Amerikaanse staatsobligatiemarkten, met vaste rente en looptijden van twee tot tien jaar. De aankoop via competitieve of niet-competitieve biedingen biedt beleggers flexibiliteit. Anders dan Treasury bonds spelen deze notes een belangrijke rol op de markt en tonen ze veerkracht te midden van renteontwikkelingen. Zoals de renteaanpassing van de Federal Reserve in 2015 illustreert, is hun waarde gevoelig voor complexe renteverhoudingen. De interactie met de rentecurve benadrukt verder de nuances van beleggen in Treasury notes, waarbij verschuivingen de relatieve waarde van korte en lange notes beïnvloeden.