Wat is MiFID? Markets in Financial Instruments Directive uitgelegd

De Markets in Financial Instruments Directive (MiFID) heeft als doel de transparantie op de financiële markten van de Europese Unie (EU) te vergroten en uniforme wettelijke openbaarmakingen voor ondernemingen vast te stellen. Het is een essentieel onderdeel van de hervormingen die alle financiële instellingen binnen de Europese Unie beïnvloeden. Sinds de invoering in 2007 heeft MiFID een belangrijke rol gespeeld in de regio. In 2018 werd het echter vervangen door een herziene richtlijn, MiFID II. Terwijl MiFID aanvankelijk op aandelen gericht was, heeft MiFID II de reikwijdte van producten verbreed.

Basis

MiFID, dat in 2007 werd ingevoerd, is een Europese regeling die de transparantie verbetert en gestandaardiseerde wettelijke openbaarmakingen vaststelt voor ondernemingen binnen de EU. Het doel is het creëren van een robuust regelgevend kader ter bescherming van beleggers. Oorspronkelijk gericht op aandelen, introduceerde MiFID maatregelen zoals transparantie-eisen en gedragsrichtlijnen voor financiële ondernemingen.

Erkenning van de noodzaak tot verbetering leidde tot de invoering van MiFID II in januari 2018 om de tekortkomingen van het oorspronkelijke kader aan te pakken. Het harmoniseerde regels voor alle ondernemingen die EU-klanten bedienen, met als doel consistente wettelijke normen. MiFID II breidde ook de dekking uit naar een breder scala aan financiële producten, zoals over-the-counter (OTC) derivaten. OTC-transacties, die rechtstreeks tussen twee partijen plaatsvinden zonder tussenliggende beurs, waren voorheen onderhevig aan minder toezicht en transparantie.

In samenhang met MiFID en MiFID II werd de Markets in Financial Instruments Regulation (MiFIR) ingevoerd als een aanvullende verordening om gedragsregels uit te breiden naar verschillende typen activa en zo uniforme wettelijke normen over sectoren heen te waarborgen.

Classificatie van klanten volgens MiFID

MiFID categorieert cliënten in professionele cliënten, retailcliënten en gerechtigde tegenpartijen, met als doel passende wettelijke bescherming te bieden op basis van hun respectieve risiconiveaus. De classificatie erkent dat cliënten verschillende niveaus van financiële kennis hebben en verschillende beschermingsniveaus moeten krijgen bij het aangaan van transacties met financiële instellingen zoals banken. Terwijl gerechtigde tegenpartijen de laagste mate van bescherming krijgen, genieten retailcliënten het hoogste beschermingsniveau.

De verstrekking van informatie verschilt ook per cliënttype, zodat individuen het nodige inzicht krijgen in transactie‑risico's en gedetailleerde informatie. Deze benadering houdt rekening met het feit dat cliënten op maat gemaakte uitleg en transparantie nodig hebben om geïnformeerde beslissingen te nemen. Door deze klantclassificaties te implementeren, bevordert MiFID een regelgevend kader dat het beschermings- en informatieniveau afstemt op de specifieke behoeften en risicoprofielen van verschillende cliëntgroepen.

Wijzigingen in EU-financiële regelgeving

Regelgevingswijzigingen in de EU hebben impact op de compliance-afdelingen van financiële ondernemingen, waaronder verzekeraars, aanbieders van beleggingsfondsen en banken. Deze wijzigingen, zoals MiFID, GDPR en MiFIR, hebben als doel een transparante markt te creëren met duidelijke rechten en bescherming voor EU-burgers. De regels omvatten aanpassingen van bestaande voorschriften en introduceren nieuwe vereisten, zoals het aanstellen van een aangewezen functionaris om de belangen van cliënten binnen de onderneming te beschermen. Deze maatregelen bevorderen best practices en versterken de integriteit van de financiële sector terwijl ze de cliëntbescherming waarborgen.

MiFID II: herziening van de MiFID-richtlijn

In 2018 voerde de Europese Commissie MiFID II in, een herziene richtlijn die tot doel had het vertrouwen in de markten te herstellen na de marktdaling in 2008. In tegenstelling tot zijn voorganger breidde MiFID II de reikwijdte uit voorbij aandelen zodat het alle typen effecten bestrijkt, zoals schuldbewijzen, derivaten en gestructureerde instrumenten. De herziene regelgeving introduceerde strengere transparantie- en rapportagestandaarden voor effectenhandels, met als doel de prevalentie van dark pools en OTC-handel te verminderen. Daarnaast breidde het de beleggersbescherming uit naar alle soorten effectenhandel, ongeacht of de belegger binnen of buiten de Europese Unie was gevestigd.

MiFID vs. MiFID II

Een opvallende verbetering in MiFID II is de versterking van transparantie- en rapportageverplichtingen vergeleken met de eerdere MiFID-regelgeving. Een belangrijk verschil is de bredere dekking: MiFID II omvat niet alleen aandelenmarkten maar ook alle categorieën effecten en derivaten.

De impact van MiFID II op investeringsbanken

MiFID II legt strikte regels op aan banken die vermogensbeheer of beleggingsdiensten aanbieden. Het schrijft voor dat financiële instrumenten uitsluitend verhandeld mogen worden op gereguleerde handelsplatformen of op platforms die voldoen aan de transparantienormen voor OTC-handel. Deze regels zijn bedoeld om beleggers te beschermen en het gebruik van dark trading in effecten uit te bannen.

Hoe beïnvloedde het vertrek van het VK uit de EU MiFID II?

Nadat het Verenigd Koninkrijk de Europese Unie verliet, hadden beide economieën vergelijkbare regelgevende systemen maar ondervonden ze uitdagingen bij het onderling handelen. Britse ondernemingen verloren hun vergunning om financiële diensten aan EU-klanten te verlenen, en omgekeerd. Daarnaast ontstonden er dubbele rapportageverplichtingen in beide rechtsgebieden.

Conclusie

De Markets in Financial Instruments Directive was een reeks regels die de aandelenmarkten binnen de Europese Unie reguleerden. Het doel was het versterken van transparantie- en rapportagestandaarden ter bescherming van Europese beleggers. In 2018 werden de oorspronkelijke MiFID-regels vervangen door de herziene MiFID II-regeling.