Wat zijn on-the-run Treasuries?
Treasuries zijn staatsobligaties die voor een vaste periode worden uitgegeven. De nieuwste serie Treasuries staat bekend als on-the-run Treasuries, terwijl eerder uitgegeven stukken worden aangeduid als off-the-run Treasuries. Wanneer de overheid een nieuwe serie Treasuries uitgeeft, worden de oudere stukken off-the-run. Dat betekent dat ze nog steeds uitstaan, maar niet langer de meest recente uitgifte zijn.
Hoe werken on-the-run Treasuries?
De meest actief verhandelde Treasury-effecten binnen een bepaalde looptijd zijn on-the-run obligaties of notes. Door hun hoge liquiditeit vragen on-the-run uitgiften doorgaans een kleine premie, wat resulteert in een iets lager rendement vergeleken met hun off-the-run tegenhangers. Handelaars profiteren vaak van dit prijsverschil via een arbitragestrategie: ze verkopen of shorten on-the-run Treasuries en kopen tegelijkertijd off-the-run equivalenten.
Treasuries, als schulden van de federale overheid, worden beschouwd als een minder risicovolle belegging. Ze worden uitgegeven om inkomsten te genereren voor overheidsuitgaven; de nieuwste reeks uitgegeven Treasuries krijgt de status van on-the-run Treasuries.
On-the-Run vs. Off-the-Run Treasuries
De overgang van on-the-run naar off-the-run vindt plaats wanneer een nieuwere serie Treasuries in de verkoop wordt gebracht. Bijvoorbeeld: als vandaag éénjaars Treasury-notes worden uitgegeven, vormen zij de huidige on-the-run Treasuries.
Vervolguitgiften van Treasury-notes wijzen de nieuwe on-the-run Treasuries aan, waardoor de eerder uitgegeven series off-the-run worden. Deze cyclus herhaalt zich bij elke nieuwe uitgifte: elke reeks behalve de meest recente wordt als off-the-run beschouwd tot aan de afloopdatum.
Aangezien on-the-run Treasuries op elk moment het meest actief verhandeld worden, hebben ze een hogere initiële prijs en een lager rendement dan off-the-run notes door de hogere handelsactiviteit. Deze verbeterde liquiditeit maakt on-the-run opties toegankelijker voor kopers in vergelijking met off-the-run alternatieven, wat leidt tot meer hedging-gerelateerde beleggingen in plaats van langetermijnverbintenissen.
Langetermijnbeleggers die vergelijkbare rendementen of rentetarieven nastreven, kunnen ervoor kiezen geen on-the-run Treasuries tegen een premie te kopen. De prijsverschillen tussen on-the-run en off-the-run Treasuries, vaak aangeduid als de liquiditeitspremie, weerspiegelen de hogere kosten van meer liquide Treasuries. Beleggers die liquiditeit niet vooropstellen, zoeken mogelijk kosteneffectievere alternatieven.
Voordelen en nadelen van on-the-run Treasuries
On-the-run Treasuries zijn, omdat ze minder talrijk zijn dan off-the-run tegenhangers, een beperkt deel van het Treasury-landschap; nieuwe uitgiften vormen slechts een klein aandeel. Daarom hebben on-the-run effecten vaak hogere prijzen en lagere rendementen.
Deze on-the-run effecten worden intensief verhandeld op de secundaire markt en vertonen daardoor een hoge liquiditeit. De liquiditeit van off-the-run Treasuries is daarentegen relatief lager, doordat ze al in bezit zijn van investeerders. Hoewel on-the-run Treasuries een liquiditeitspremie hebben, kunnen beleggers die alternatieven zoeken voor de nieuwste uitgiften gunstigere voorwaarden vinden bij off-the-run Treasuries.
Conclusie
Treasuries, staatsobligaties met vaste looptijden, omvatten de categorieën on-the-run en off-the-run. On-the-run Treasuries, als meest recente uitgiften, hebben hogere prijzen en lagere rendementen door beperkte beschikbaarheid en verhoogde liquiditeit. Deze liquiditeitspremie sluit echter mogelijk niet aan bij beleggers die kostenefficiëntie boven directheid stellen. Off-the-run Treasuries, hoewel minder actief verhandeld, bieden gunstigere voorwaarden voor wie alternatieven zoekt voor de meest recente uitgiften.