Zijn T-Bill biedprijzen hoger dan de vraagprijs?
In het algemeen moet de prijs waarvoor een belegger bereid is een effect te verkopen, de vraagprijs, hoger zijn dan de prijs waarvoor hij bereid is het effect te kopen, de biedprijs. Dit geldt ook voor Treasury Bills (T-Bills), maar door de wijze waarop prijzen worden geciteerd, kan het soms lijken alsof de vraagprijs lager is dan de biedprijs. Deze verwarring ontstaat omdat T-Bills discontobewijzen zijn en de vermelde noteringen vaak het rendement op het papier aangeven in plaats van de prijs. Door bied- en vraagrendementen naar dollars om te rekenen, bepaalt u de werkelijke prijzen. De vraagprijs is doorgaans hoger dan de biedprijs.
Basics
In de handel in effecten is de biedprijs doorgaans hoger dan de vraagprijs. Dit fenomeen ontstaat uit de veronderstelling dat beleggers doorgaans niet geneigd zijn een effect te verkopen tegen een prijs die lager ligt dan de prijs waarvoor ze bereid zijn te kopen. Echter, Amerikaanse Treasury Bills vormen een ongewone situatie, waarbij de geciteerde bied-/vraagprijzen omgekeerd kunnen lijken, waardoor de vraagprijs lager lijkt dan de biedprijs. Dit artikel gaat in op de complexiteit van deze prijsanomalie en geeft inzicht in het ontcijferen van dergelijke noteringen.
T-Bill Bid/Ask Pricing Methods
T-Bill bied- en vraagprijzen kunnen door verschillende quoteringmethodes omgekeerd lijken. Om dit te verduidelijken kunt u deze percentages omrekenen voor een nauwkeurige vergelijking. Neem bijvoorbeeld een 365-daagse T-bill met de quotering: 12 juli, bied 2.35%, vraag 2.25%. In eerste instantie lijkt de biedprijs hoger, maar bij nadere beschouwing blijkt de vraagprijs eigenlijk beter. Dit verschil ontstaat omdat T-Bills discontobewijzen zijn en deze percentages rendementen aangeven, niet prijzen. Een Treasury Bill, of T-Bill, is een kortlopende Amerikaanse staatslening uitgegeven door het Ministerie van Financiën, met een looptijd van doorgaans een jaar of korter.
Deciphering Pricing in T-Bill Quotes
Om T-bill-prijzen te begrijpen kunt u bied- en vraagdiscontorendementen omrekenen naar dollarbedragen, wat een biedprijs van $97.65 en een vraagprijs van $97.75 oplevert. De biedprijs is dus feitelijk lager dan de vraagprijs. In sommige gevallen geven T-bill-noteringen direct de prijzen weer, waardoor omrekening of berekening niet nodig is. Zo kan hetzelfde T-bill worden genoteerd met een bied van 97.65 en een vraag van 97.75.
In wezen geldt: als het dollarbedrag van de biedprijs lager is dan dat van de vraagprijs, moet het geciteerde rendementpercentage van de biedprijs hoger zijn dan dat van de vraagprijs. Beide noteringstypen geven in wezen dezelfde informatie weer.
Conclusion
In de financiële wereld is het cruciaal te begrijpen dat de vraagprijs van een effect (het bedrag waarvoor een belegger bereid is te verkopen) gewoonlijk hoger is dan de biedprijs (het bedrag waarvoor men bereid is te kopen). Dit principe geldt ook voor Treasury Bills, die als discontobewijzen soms verwarring veroorzaken bij de geciteerde prijzen. Door de voor T-Bills geciteerde rendementen naar dollarbedragen om te rekenen, worden de werkelijke prijzen duidelijk. Dan blijkt dat de vraagprijs doorgaans hoger is dan de biedprijs. Deze kennis is essentieel om de complexiteit van T-Bill-prijsstelling te doorgronden.