Taft-Hartley Kanunu Nedir?
Taft-Hartley Kanunu, 1945 ve 1946'da gerçekleşen önemli grevlerin ardından uygulamaya konuldu. 1947 tarihli Kanun, belirli sendika uygulamalarını kısıtlar ve mali ile siyasi faaliyetlerinin açıklanmasını zorunlu kılar. Başkan Harry S. Truman'ın yasayı veto etmesine rağmen, Temsilciler Meclisi ve Senato vetoyu geçersiz kılarak kanunun yürürlüğe girmesini sağladı. İş Yönetim İlişkileri Yasası (LMRA) olarak da adlandırılan Taft-Hartley Kanunu, 1935 tarihli Wagner Yasası'na getirilen bir değişiklik olarak oluşturuldu. Taft-Hartley Kanunu, çalışma hakkı ile ilgili yasalardaki son güncellemeler dahil olmak üzere altı değişiklik geçirmiştir.
Temel Bilgiler
1947'de Amerika Birleşik Devletleri, daha önce kabul edilen 1935 Wagner Yasası'nın bir uzantısı ve değişikliği olarak Taft-Hartley Kanunu'nu yürürlüğe koydu. Bu önemli mevzuat, belirli sendika uygulamalarını sınırlamayı ve sendikaların mali ve siyasi faaliyetlerini zorunlu olarak açıklamalarını sağlamayı amaçladı.
Taft-Hartley Kanunu'nun kabulü, Başkan Truman'ın tasarıyı veto etmesiyle ilk etapta dirençle karşılaştı. Ancak Kongre vetoyu geçersiz kılmak için kararlı davrandı ve kanunun uygulanmasını ve çalışma ilişkileri üzerindeki etkisini kesinleştirdi.
1947 Taft-Hartley Kanunu: Sendika Kötüye Kullanımlarına Karşı Önlemler ve İş İlişkilerinin Düzenlenmesi
1947'de Amerika Birleşik Devletleri Kongresi, yaygın olarak Taft-Hartley Kanunu olarak bilinen İş Yönetim İlişkileri Yasası'nı (LMRA) kabul ederek 1935 Ulusal İş İlişkileri Yasası'nı (NLRA) veya Wagner Yasası'nı değiştirdi. Cumhuriyetçilerin kontrolündeki Kongre, iş dünyası lobisinin teşvikiyle Başkan Harry Truman'ın veto ettiği tasarıyı geçersiz kılarak bu kritik mevzuatı yürürlüğe koydu.
O dönemin sendika karşıtları kanunu "köle emeği yasası" diye küçümsemiş olsa da, kanunun temel hedefleri sendika istismarlarını ele almak, İkinci Dünya Savaşı sonrası büyük ölçekli grevleri bastırmak ve sendika hareketi içindeki Komünist etkisini zayıflatmaktı. Bu kapsamlı yasa, çalışma ilişkilerine denge getirmeyi amaçladı.
Önceki yasa olan Wagner Yasası'nda olduğu gibi, Taft-Hartley Kanunu da ev hizmetlilerini ve tarım işçilerini kapsam dışı bıraktı.
Taft-Hartley Kanunu'nun Önemli Değişiklikleri ve Etkileri
1947'de Başkan Harry Truman tarafından çıkarılan Taft-Hartley Kanunu, Wagner Yasası'nı önemli ölçüde değiştirerek işçi sendikalarının haksız uygulamalarına karşı düzenlemeler getirdi. Kanun, çalışanları sendika kaynaklı zararlardan korumayı amaçlayan altı temel değişiklik içerdi.
Birinci değişiklik, çalışanların sendika kurma ve toplu pazarlık yapma hakkını koruyarak, çalışan ayrımcılığına yol açabilecek zorlamaları sınırladı. İkinci değişiklik, işverenlerin sendika üyeliğine dayanarak işe almayı reddetmesini yasakladı; ancak işe başladıktan sonraki ilk 30 gün içinde sendikaya katılmayı zorunlu kılan anlaşmalara izin verdi.
Başka bir değişiklik, sendikaları işverenlerle iyi niyetle pazarlık yapmaya zorlayarak Wagner Yasası kapsamındaki hükümlerle denge sağlamayı amaçladı. Ayrıca Kanun, sendikaların ikincil boykotlarını yasaklayarak, bir işverenle yaşanan uyuşmazlıklarda diğer kuruluşlara karşı zorlayıcı önlemler alınmasını engelledi.
Beşinci olarak, Kanun sendikaların üyelerini veya işverenleri suistimal etmesini engelleyerek aşırı ücretler talep etmeyi veya yapılmayan işler için ödeme alınmasını yasakladı. Son olarak, işverenlerin çalışma konularındaki görüşlerini serbestçe ifade etmelerine olanak tanıyan bir ifade özgürlüğü maddesi getirdi; bu, işverenlerin çalışanlara tehdit veya misilleme yapmamak kaydıyla görüş bildirmesini sağlamayı amaçlıyordu.
Şubat 2021'de Ulusal Çalışma Hakkı Yasası yeniden sunuldu ve ülke çapında çalışanlara sendika üyeliğinden ve aidatlardan çekilme seçeneği tanıdı. Ancak bu mevzuat daha önce 2019 ve 2017'de tıkanmıştı. Buna karşılık, Örgütlenme Hakkını Koruma Yasası (PRO Act) Mart 2021'de Temsilciler Meclisi'nde kabul edilerek sendika yanlısı önlemler önerdi ve çalışma hakkı yasalarını geçersiz kılma potansiyeli taşıdı.
Günümüzde çalışma hakkı yasaları Alabama, Arizona, Arkansas, Florida ve diğer eyaletler dahil olmak üzere çeşitli eyaletlerde uygulanmaktadır. Wisconsin, 2015'te bu tür yasaları çıkaran en son eyalet oldu.
Taft-Hartley Kanunu ayrıca sendika seçim kurallarında değişiklikler getirerek, amirleri pazarlık gruplarının dışında bıraktı ve dört yeni seçim türü tanıttı. İşverenlere sendika talepleri üzerinde oy kullanma hakkı verildi ve çalışanlar mevcut sendikaların durumunu değerlendirme ve sendika temsilciliğinin geri çekilmesini belirleme olanağı kazandı.
1951'de Kongre, sendika shop seçimlerini düzenleyen hükümleri yürürlükten kaldırdı. Bu, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki çalışma ilişkilerinde önemli bir değişimi işaret ederek çalışan-sendika dinamikleri için yeni bir çerçeve oluşturdu.
Sonuç
1947'de Taft-Hartley Kanunu, işçilerin sendikalar tarafından uygulanan haksız uygulamalardan korunması amacıyla çıkarıldı. Kanun, belirli sendika uygulamalarını yasakladı ve bazı faaliyetlerin açıklanmasını zorunlu kıldı. Ancak kanun, amaçlarına rağmen, işçi yasalarını zayıflattığını ve işçi haklarını azalttığını iddia eden eleştirmenler tarafından eleştirildi.