Dönüştürülebilir vs. Ters Dönüştürülebilir Tahviller
Temel Bilgiler
Dönüştürülebilir tahviller, tahvil sahiplerinin tahvillerini önceden belirlenmiş bir fiyattan ve belirlenmiş miktarda hisse için alternatif bir borç veya özkaynak biçimine dönüştürmesine izin verir. Buna karşılık, ters dönüştürülebilir tahviller ihraççıya tahvilin anaparasını belirli bir tarihte özkaynak hisselerine, nakde veya başka bir borç biçimine çevirme hakkını (zorunluluk değil) verir.
Ayrıntılandırmak gerekirse, hem dönüştürülebilir hem de ters dönüştürülebilir tahviller benzer dönüşüm hakları sağlar, ancak bu haklar farklı taraflarca taşınır. Özünde, her iki enstrümandaki dönüşüm özelliği gömülü bir türev olarak, özellikle bir opsiyon olarak sınıflandırılır. İkisi arasındaki fark, tahvillere bağlı opsiyonların yapılandırılmasında yatar.
Dönüştürülebilir Tahvilleri Anlamak
Dönüştürülebilir tahvil sahipleri tahvillerini adi hisseye dönüştürme takdirine sahiptir ve bu dönüşüm özelliği eklenmiş bir alım (call) opsiyonuna benzer. Dönüşüm özelliğinin dayanak hisse veya borcunun piyasa fiyatı yükseldiğinde, dönüştürülebilir tahviller genellikle primle işlem görür. Aksine, dayanak borç veya özkaynak fiyatının düşmesi dönüşüm özelliğinin değerini azaltır. Dönüştürülebilir opsiyonun değer kaybetme ihtimaline rağmen, sahibinin genellikle kupon sağlayan ve vade sonunda anapara ödeyen bir tahvili vardır.
Çok yönlü finansman çözümleri arayan şirketler için, dönüştürülebilir tahviller özellikle yüksek risk-yüksek getiri profiline sahip olanlar için avantajlıdır. Bu tahvillerin getirisi, dönüştürülebilir olmayan muadillerine göre genellikle daha düşüktür; bu, tahvil sahibine tanınan ek yukarı potansiyeli yansıtır.
Ters Dönüştürülebilir Tahvilleri Keşfetmek
Tıpkı dönüştürülebilir olanlar gibi, ters dönüştürülebilir tahviller de gömülü bir opsiyon bileşenine sahiptir. Ancak bu durumda gömülü opsiyon, ihraççının bir şirket hissesi üzerinde tuttuğu satış (put) opsiyonu olarak ortaya çıkar. Bu put opsiyonu, ihraççıya tahvilin anaparasını belirli bir tarihte mevcut borç, nakit veya dayanak bir şirketin hisseleri olarak "put" etme hakkı verir. Kayda değerdir ki dayanak şirket ya ihraççının kendisi olabilir ya da tamamen alakasız bir şirket olabilir.
Genellikle, ihraççılar ters dönüştürülebilir tahvilin opsiyonunu dayanak hisseler belirli bir fiyatın altına düştüğünde (knock-in seviyesi olarak bilinir) kullanırlar. Bu gibi durumlarda tahvil sahipleri anapara ve varsa ek kuponlar yerine hisse alır; bu da ihraççı için önemli maliyet tasarrufu sağlar.
XYZ bankasının banka borcu üzerine, ABC Corp. adlı blue-chip bir şirket üzerinde gömülü put opsiyon içeren bir ters dönüştürülebilir tahvil çıkardığını düşünün. Tahvilin bildirilen getirisi %10 ile %20 arasında olsa da, ABC'nin hisse değeri önemli ölçüde düşerse banka, vadede yatırımcılara nakit yerine blue-chip hisseleri verebilir.
Yatırımcılar için faize ve ana paranın geri ödenmesine alternatif olarak şirket hissesi alma riski taşıdığından, ters dönüştürülebilir tahviller genellikle daha kısa vadeli olur. Sonuç olarak, ters opsiyona sahip olmayan benzer tahvillere kıyasla getirileri genellikle daha yüksektir.
Sonuç
Dönüştürülebilir ve ters dönüştürülebilir tahviller karmaşık bir finansal alanda yer alır; dönüşüm haklarını paylaşırlar ancak hak sahipleri farklıdır. Dönüştürülebilir opsiyonlar tahvil sahiplerine potansiyel avantaj ve daha düşük getiriyle esneklik sunar. Buna karşılık, ters dönüştürülebilir tahviller ihraççılara riski azaltma ve tasarruf sağlama imkanı verir; ancak bu kısa vadeler ve daha yüksek getiriler pahasına olur. Bu inceleme dönüştürülebilir menkul kıymetler alanındaki stratejik tercihleri ve risk-getiri dengesini vurgular.