Karşılaştırmalı Analiz: Gilt-Edged Tahviller ve Standart Tahviller
Tahviller, şirketler, hükümetler veya belediyeler gibi kuruluşların ihraç ettiği ve daha sonra yatırımcılara sattığı bir borçlanma aracıdır. Yatırımcılar, tahvil ihraççısına belirli bir süre için para borç vermeyi kabul eder; bu sürenin sonunda ihraççı parayı tamamen geri öder. Yatırımcılar ayrıca ödünç verdikleri para üzerinden belirli aralıklarla faiz ödemeleri alırlar.
Gilt-edged tahvil, dünya çapında finansal olarak istikrarlı şirketler veya hükümetler tarafından çıkarılan ve yüksek kaliteli olarak kabul edilen bir borçlanma türüdür. Bir tahvilin Standard & Poor's tarafından gilt-edged olarak sınıflandırılabilmesi için AAA, AA, A veya BBB notlarından birine sahip olması gerekir; bunlar en üst dört kredi notu sınıfıdır.
Basics
Finans alanında gilt-edged tahvil, sıradan hisse senetlerindeki blue-chip statüsüne benzer şekilde birinci sınıf bir borçlanma aracıdır. Federal veya kurumsal bir kuruluş tarafından çıkarılmış olsun, bu tahviller ihraççının yatırımcılardan belirli bir süre ve önceden belirlenmiş bir faiz oranı karşılığında fon sağlamasına dayanan bir borçlanma düzenini temsil eder.
Evolution of Gilt-Edged Bonds: From Bank of England to Global Investments
"Gilt" teriminin kökeni İngiliz kökenlerine dayanır; başlangıçta 1694'te Bank of England tarafından çıkarılan borçlanma senetlerini ifade ediyordu. İsim, en erken tahvillerin ayırt edici özelliği olan yaldızlı kenara sahip sertifikalardan geliyordu. Zamanla bu terminoloji, sadece Bank of England tarafından değil, Birleşik Krallık ve İngiliz Milletler Topluluğu hükümetleri tarafından çıkarılan borçları da kapsayacak şekilde genişledi. Hindistan, Güney Afrika ve Kuzey İrlanda gibi bölgeler gilt-edged tahvil ihraççıları listesine katıldı. 19. yüzyılda gayri resmi olarak "gilts" takma adı yaygınlaştı ve bu ifade, günümüz yatırımcıları arasında hâlâ Birleşik Krallık devlet tahvillerine yönelik gündelik bir referans olarak kullanılmaktadır.
Finansal manzara değiştikçe "gilt-edged bonds" terimi de anlam değişikliğine uğrayarak birinci sınıf borcu tanımlayan evrensel bir terim haline geldi. Günümüzde bu ifade, hükümet ya da kurumsal nitelikte olup sürekli finansal istikrar gösteren ve küresel ölçekte çıkarılan tahvilleri tanımlar. Üstün kredi özelliklerine sahip yatırım sınıfı borç ile eşanlamlı olan bu tahviller, güçlü kazanç geçmişi, temerrütten kaçınma ve tahvil sahiplerine düzenli, zamanında ödemeler yapma geçmişiyle öne çıkar.
Credit Ratings and Gilt-Edged Bonds
"Investment-grade" terimi, Moody's ve Standard & Poor's gibi büyük bağımsız kredi derecelendirme kuruluşlarının sağladığı değerlendirmelere atıfta bulunur. Bu ajanslar, belediye tahvilleri ihraç eden kuruluşlar da dahil olmak üzere tahvil ihraççılarının mali durumunu kapsamlı şekilde değerlendirir. Ardından sunulan tahvillere not vererek, yatırımcılara diğer tahvil teklifleriyle karşılaştırıldığında kredi kalitesini değerlendirmeleri için bir araç sağlarlar.
Standard & Poor's not skalasında aranan "gilt-edged" sınıflandırmasını elde edebilmek için bir tahvilin AAA, AA, A veya BBB not sınıfları içinde yer alması gerekir (ilk iki sınıf tercih edilir). Tersine, BB, B, CCC, CC, C veya D gibi notlar daha spekülatif kabul edilir. Bir tahvil "D" notu aldığında ise temerrüde düşmüş sayılır.
Gilt-Edged vs. Regular Bonds
Sabit getirili menkul kıymetler alanında "regular bond" terimi, kurumsal, belediye, yüksek getirili (high-yield), ipotek, özel ihraç ve devlet tahvilleri gibi çeşitli türleri kapsayan geniş bir sınıflamadır. Bu kategori, gilt-edged tahvillerle örneklenen yüksek kaliteli seçeneklerden yatırımın altında kalan daha spekülatif ve riskli seçeneklere kadar uzanır.
Gilt-edged tahvil, güvenlik açısından ABD Hazine tahvillerinin hemen altında yer alan dikkate değer derecede güvenli bir yatırımdır. Ancak bu güvenlik bir takas ilişkisiyle gelir: düşük risk, karşılığında düşük getiriyi beraberinde getirir. Genellikle gilt-edged tahvillerin getirisi, daha yüksek risk içeren ancak aynı vadeye sahip tahvillere kıyasla daha düşüktür.
Bu özellikler göz önüne alındığında, gilt-edged tahviller sermayeyi korumaya yönelik portföyler veya istikrarlı fakat mütevazı bir gelir akışı arayan yatırımcılar için ideal bir konuma sahiptir. Buna karşılık, daha yüksek risk toleransına sahip ve daha yüksek getiri peşindeki yatırımcılar için daha düşük derecelendirilmiş borçlanma araçları yatırım hedefleriyle daha uyumlu olabilir.
Conclusion
Tahviller, çeşitli kuruluşlar tarafından ihraç edilen temel borçlanma senetleri olup yatırımcılara yapılandırılmış borç verme düzenleri ve dönemsel faiz ödemeleri sağlar. 1694'te Bank of England'dan doğan gilt-edged tahviller, finansal istikrarlarıyla tanınan küresel bir üst düzey borç standardına dönüşmüştür. Moody's ve Standard & Poor's gibi kredi notları, gilt-edged statüsünü en yüksek not sınıflarına ayırır. Bu analiz, gilt-edged tahvillerin sermaye koruması için güvenli niteliğini vurgularken, tahvil piyasasındaki farklı risk tercihlerini de kabul eder.