Geschiktheidsnorm uitgelegd

Wanneer financiële professionals met cliënten omgaan, zijn ze gebonden aan een ethische en afdwingbare standaard genaamd geschiktheid. Deze standaard zorgt ervoor dat door een firma aanbevolen beleggingen aan een belegger voldoen aan de eisen zoals beschreven in FINRA Rule 2111. Geschiktheid wordt bepaald door de specifieke situatie van de belegger, zoals gedefinieerd in de FINRA-richtlijnen. Het is belangrijk op te merken dat geschiktheidsnormen verschillen van fiduciaire vereisten.

Basisprincipes

Financiële professionals moeten zich houden aan een ethische en afdwingbare standaard die bekendstaat als geschiktheid wanneer zij met cliënten omgaan en beleggingsaanbevelingen doen. Deze standaard zorgt ervoor dat brokers, vermogensbeheerders en andere financiële adviseurs de nodige stappen ondernemen om te bepalen of een activum of product geschikt is voor de doelstellingen, behoeften en risicotolerantie van de belegger. De Financial Industry Regulatory Authority (FINRA) in de VS houdt toezicht op en handhaaft deze standaard en biedt geschiktheidseisen in Rule 2111.

Wat is geschiktheid?

Geschiktheid is een belangrijke overweging wanneer financiële professionals met beleggers samenwerken. Het houdt in dat aanbevolen beleggingen in lijn moeten zijn met de doelstellingen en risicotolerantie van de belegger. Zowel financiële adviseurs als broker-dealers hebben de verantwoordelijkheid om geschikte aanbevelingen te doen die de belangen van hun cliënten prioriteren. Dit helpt beleggers te beschermen tegen potentiële schade en zorgt ervoor dat beleggingen passend zijn voor hun specifieke behoeften. De Financial Industry Regulatory Authority (FINRA) ziet toe op en handhaaft geschiktheidsnormen om beleggers te beschermen en ethische praktijken in de financiële sector te waarborgen.

Wat is Rule 2111?

Volgens FINRA Rule 2111 omvat het beleggingsprofiel van de klant verschillende factoren zoals leeftijd, financiële situatie, beleggingsdoelstellingen, risicotolerantie en meer. Deze regel geldt automatisch telkens wanneer een broker of gereguleerde entiteit een beleggingsaanbeveling doet.

De geschiktheid van een belegging is niet inherente; deze hangt af van de specifieke situatie van de belegger. Speculatieve beleggingen zoals opties, futures en penny stocks zouden bijvoorbeeld zeer ongeschikt zijn voor een 95-jarige weduwe die afhankelijk is van een vast inkomen. Met een lage risicotolerantie en de behoefte om haar kapitaal te beschermen, vormen deze beleggingen aanzienlijke risico's. Aan de andere kant kan een bestuurder met een aanzienlijk vermogen en beleggingservaring overwegen dergelijke speculatieve beleggingen in zijn portefeuille op te nemen, omdat hij meer comfortabel is met de bijbehorende risico's.

Voorbeelden van geschiktheidsverplichtingen

Om geschiktheid in beleggingsaanbevelingen te waarborgen, moeten brokers zich houden aan drie kernprincipes.

Redelijke-basis geschiktheid

Brokers moeten redelijke zorgvuldigheid betrachten om ervoor te zorgen dat zij een redelijke basis hebben om te geloven dat de aanbevolen effect of strategie geschikt is voor bepaalde beleggers. Dit houdt in dat ze de potentiële risico's en opbrengsten van de aanbeveling begrijpen.

Klant-specifieke geschiktheid

Brokers zijn verplicht het beleggingsprofiel van een klant te beoordelen en een redelijke basis te hebben om te geloven dat een aanbeveling aansluit bij de specifieke behoeften van de klant. Factoren zoals leeftijd, risicotolerantie, liquiditeitsbehoeften en beleggingshorizon moeten worden geanalyseerd om deze beoordeling te ondersteunen.

Kwantitatieve geschiktheid

Dit principe is van toepassing wanneer een broker feitelijke of de facto controle heeft over de rekening van een klant. In dergelijke gevallen moet de broker een redelijke basis hebben om te geloven dat een reeks aanbevolen transacties, zelfs indien individueel geschikt, niet excessief en ongeschikt wordt voor de klant wanneer zij gezamenlijk worden bekeken in het licht van het beleggingsprofiel van de klant.

Het principe is bedoeld om buitensporige transactiekosten en portefeuilleomzet — bekend als churning — te voorkomen, wat kan leiden tot overdreven provisiekosten.

Geschiktheid en fiduciaire normen

Geschiktheid en fiduciaire normen dienen beide om beleggers te beschermen, maar ze verschillen wezenlijk. Fiduciairs, zoals beleggingsadviseurs en vermogensbeheerders, zijn wettelijk verplicht iemands geld te beheren en de belangen van hun cliënten boven die van henzelf te plaatsen. Zij moeten geschikte beleggingen aanbevelen, belangenconflicten bekendmaken en transacties uitvoeren met het beste belang van de cliënt voor ogen.

Aan de andere kant hebben broker-dealers, die vaak via commissies worden betaald, een geschiktheidsverplichting, wat betekent dat zij beleggingen moeten aanbevelen die geschikt zijn voor de behoeften van hun cliënten. De Fiduciary Rule van het Department of Labor uit 2017, die fiduciary normen wilde uitbreiden naar alle pensioenplanprofessionals, werd later teruggedraaid, waarbij de SEC's Regulation BI als vervanging diende, hoewel daar kritiek op bestaat wat betreft de effectiviteit.

Regulation Best Interest

Voorheen benadrukte de fiduciaire standaard handelen in het beste belang van de cliënt, wat niet expliciet werd vereist onder de geschiktheidsnorm, hoewel sommigen betoogden dat het impliciet was. Er zijn echter recente ontwikkelingen geweest om deze twee normen nauwer op elkaar af te stemmen.

In juni 2020 implementeerde FINRA Regulation BI, wat technisch Rule 2111 aanpaste om dit te accommoderen. Deze wijziging betekent dat een broker-dealer die voldoet aan de best interest-standaard ook aan de geschiktheidsnorm zou voldoen.

Hoewel er enige onduidelijkheid kan bestaan over de toepassing van deze regels, is de belangrijkste conclusie dat een bij FINRA geregistreerde broker nu zowel Regulation Best Interest als Rule 2111 moet naleven bij het doen van aanbevelingen aan particuliere beleggers.

Anti-waiver clausules in FINRA Rule 2111

Beleggers kunnen hun rechten onder FINRA Rule 2111 niet opgeven. De regels van FINRA bevatten bepalingen die bekendstaan als "anti-waiver" clausules. Deze clausules maken ongedaan alle afspraken die proberen afstand te doen van naleving van FINRA Rules, de Securities and Exchange Act, de Uniform Securities Act en staats- of "blue sky" wetten. Met andere woorden: beleggers kunnen hun rechten om aan deze regelgeving te voldoen niet opgeven.

Factoren die worden meegewogen bij geschiktheidsbeoordelingen

Wanneer brokers geschiktheid beoordelen, evalueren zij of een belegging geschikt is voor een specifieke klant voordat zij een aanbeveling doen. Om deze bepaling te maken overwegen zij verschillende factoren over de belegger, zoals:

• Leeftijd
• Beleggingsdoelstellingen
• Tijdshorizon voor de belegging
• Risicotolerantie
• Financiële situatie en verplichtingen
• Liquiditeitsbehoeften
• Bestaande beleggingsportefeuille en activa
• Kennis, inschattingsvermogen en ervaring met beleggen
• Fiscale status

Conclusie

Geschiktheid is een cruciaal begrip in de financiële sector en zorgt ervoor dat beleggingsaanbevelingen aansluiten bij de doelstellingen en risicotolerantie van een belegger. FINRA handhaaft deze normen; broker-dealers hebben een geschiktheidsverplichting, terwijl fiduciairs wettelijk verplicht zijn de belangen van hun cliënten voorop te stellen. Bij geschiktheidsbeoordelingen worden verschillende factoren in aanmerking genomen, zoals leeftijd, beleggingsdoelen, risicotolerantie en de financiële situatie.