Wat is een geïnterpoleerde rentecurve (I-curve)?

Een geïnterpoleerde rentecurve, ook wel de "I-curve" genoemd, is een grafische weergave van de rendementen en looptijden van de meest recente Amerikaanse Treasury-obligaties of -noten, de zogenaamde on-the-run Treasuries. Interpolatie is het proces waarbij nieuwe datapunten worden geschat tussen bekende datapunten op een grafiek. Twee veelgebruikte methoden voor het interpoleren van een rentecurve zijn bootstrapping en regressieanalyse. Door rentecurves te interpoleren kunnen beleggers en financiële analisten de toekomstige richting van de obligatiemarkt en de economie beter begrijpen.

Basisprincipes

Rentecurves, en specifiek de geïnterpoleerde rentecurve (I-curve), worden geconstrueerd met behulp van on-the-run Treasuries. Deze Treasuries zijn beperkt tot specifieke looptijden, wat interpolatie van rendementen voor tussenliggende looptijden noodzakelijk maakt. Interpolatie is een techniek uit de numerieke analyse die wordt gebruikt om de waarde van onbekende grootheden te bepalen.

Financiële professionals, zoals analisten en beleggers, gebruiken interpolatie van rentecurves om toekomstige economische trends en prijzen op de obligatiemarkt in te schatten. Hierbij worden verschillende methodologieën toegepast, waaronder bootstrapping en regressieanalyse.

Geïntegreerde rentecurves bij Treasury-effecten

De grafische weergave van Treasury-rendementen over verschillende looptijden vormt de rentecurve, een fundamenteel instrument om marktdynamiek te begrijpen. Op deze grafiek staan rentetarieven op de y-as tegenover tijdsduur op de x-as, waarbij doorgaans een opwaartse helling ontstaat vanwege het gebruikelijke rendementverschil tussen kortlopende en langlopende obligaties.

Wanneer de focus ligt op on-the-run Treasuries, wordt de resulterende rentecurve een geïnterpoleerde rentecurve (I-curve) genoemd. On-the-run Treasuries duiden op de meest recente uitgiftes van Amerikaanse Treasury-bills, -noten of -obligaties voor een bepaalde looptijd.

Daarentegen vertegenwoordigen off-the-run Treasuries oudere schuldinstrumenten in de markt. Opvallend is dat on-the-run Treasuries doorgaans lagere rendementen en hogere prijzen kennen dan hun off-the-run tegenhangers, en ze vormen een minderheid van alle uitstaande Treasury-effecten.

Interpolatie is een essentieel middel om waarden af te leiden voor niet-beschikbare datapunten, een noodzaak bij hiaten in het spectrum van Treasury-effecten. Om deze lacunes in rendement- en rentetariefgegevens te overbruggen, worden methoden zoals bootstrapping en regressieanalyse ingezet. De resulterende geïnterpoleerde rentecurve maakt de berekening van yieldspreads mogelijk, wat vooral relevant is gezien het beperkte aantal obligaties met looptijden die nauw aansluiten bij on-the-run Treasuries.

Belangrijk is dat rentecurves de marktverwachting over toekomstige inflatie, rentetarieven en economische groei vastleggen, en beleggers gebruiken deze inzichten om beter onderbouwde investeringsbeslissingen te nemen.

Genereren van de rentecurve via bootstrapping

In financiële methoden gebruikt bootstrapping interpolatie om rendementen van Treasury zero-coupon effecten voor verschillende looptijden vast te stellen. Deze techniek zet een couponbetalende obligatie om in meerdere zero-coupon obligaties. Initiële tarieven aan het korte einde van de curve zijn doorgaans beschikbaar, waarbij interbancaire money market tarieven helpen bij korte termijn hiaten veroorzaakt door liquiditeitsbeperkingen.

Samengevat begint het proces met lineaire interpolatie van tarieven voor ontbrekende looptijden. Vervolgens wordt met de bootstrapping-methode de zero-curve afgeleid uit de par-termstructuur. Deze iteratieve procedure maakt het mogelijk een zero-coupon yieldcurve te extraheren uit de combinatie van tarieven en prijzen van couponbetalende obligaties.

Yieldspread-dynamiek in vastrentende waarden

Binnen de vastrentende markt tonen diverse effecten yieldspreads ten opzichte van de geïnterpoleerde rentecurve, wat het belang als benchmark onderstreept. Zo worden bepaalde door agentschappen gedekte collateralized mortgage obligations (CMO's) verhandeld met spreads die overeenkomen met de geïnterpoleerde rentecurve. Deze afstemming vindt plaats op een specifiek punt van de curve dat overeenkomt met hun gewogen gemiddelde looptijden. Aangezien de gewogen gemiddelde looptijd van een CMO normaal gesproken binnen het bereik van on-the-run Treasuries valt, wordt het belang van het afleiden van de geïnterpoleerde rentecurve duidelijk.

Conclusie

De geïnterpoleerde rentecurve, weergegeven als de "I-curve", is een cruciaal financieel instrument dat inzicht biedt in de rendementen en looptijden van on-the-run Treasuries. Technieken zoals bootstrapping en regressieanalyse verbeteren ons begrip door gegevenshiaten te overbruggen en economische trends te voorspellen. Het belang van deze benchmark wordt verder benadrukt bij de analyse van yieldspread-dynamiek, met name bij agency-backed mortgage-obligaties. Deze inzichten dragen bij aan beter geïnformeerde beslissingen in het voortdurend veranderende financiële landschap.